Een Leiderdorpse man ziet H. op 8 juli op de Roerdompstraat in de bosjes staan met zijn broek naar beneden. Hij houdt H. aan en draagt hem over aan de politie. Die heeft dan al een paar aangiften binnen van een dag eerder, over een oudere potloodventer die aan de Scholeksterstraat, de Heemraadlaan en de Marjoleintuin kinderen aan het schrikken heeft gemaakt.

De Rotterdammer sluit niet uit dat hij her en der heeft staan wildplassen. Hij is die zondag teruggekomen van een korte vakantie met zijn Leiderdorpse vriendin, heeft ruzie met haar gekregen en is de deur uit gelopen. ,,Als ik gespannen ben, ga ik doelloos rondlopen om weer tot mezelf te komen. En door mijn leeftijd moet ik op de meest ongelegen momenten plassen.’’

H. wordt na een week weer vrijgelaten. Als hij in april van dit jaar hoort dat hij in mei voor moet komen, gaat hij in zijn woonplaats Rotterdam weer in de fout. ,,Toen ik hoorde dat ik misschien weer naar de gevangenis moest, kwam mijn claustrofobie weer boven. Ik ben doelloos door de stad gaan dwalen.’’ ’s Nachts om half een ziet hij een vrouw achter een raam in de Kortenaerstraat zitten. Hij trekt zijn broek uit. De vrouw is bang en belt 112.

Het strafbare feit in Rotterdam geeft hij wel toe. ,,Ik heb geëxhibitioneerd.’’ H. wijt het aan de stress, bij de gedachte dat hij misschien weer opgesloten wordt. ,,Dat is eerder gebeurd en die herinnering is zeer traumatisch.’’

Hij sluit uit dat hij voor kinderen zijn broek naar beneden heeft gedaan. Hoewel... ,,Ik heb in een gespreksgroep gezeten met zedendelinquenten. Daar zaten pedofielen bij die de verschrikkelijkste dingen hadden gedaan. Ze waren er soms nog trots op ook. Ik heb tegen mijn psycholoog verteld, dat sindsdien ook voor mij de grens niet meer absoluut duidelijk is.’’

De officier van justitie wil nog niet zeggen welke straf zij gepast vindt voor H.. Zij wacht nog op een rapport van de forensisch psycholoog. Dat is over vier weken klaar.

Op verzoek van diens advocaat stelt de rechtbank de claustrofobische H. op vrije voeten tot zijn zaak verder wordt behandeld. In Leiderdorp en op de Kortenaerstraat mag hij zich niet vertonen. De Rotterdammer gaat met zijn hand naar zijn hart en slaakt een diepe zucht. ,,Ik ben u zó ontzettend dankbaar’’, zegt hij.