Omdat ik net Interstellar had gezien, zat dit gedicht van Dylan Thomas nog in mijn hoofd toen ik ZZ Leiden zag spelen tegen Den Helder. Of beter: hoe Den Helder speelde met ZZ. De Kings zijn failliet. Vandaag horen ze waarschijnlijk of het team een doorstart kan maken en ieder geval dit seizoen voor de eredivisie behouden blijft.

Moede hoofd

Ik verwachtte een team te zien dat het moede hoofd al in de schoot had gelegd. Dat was ook zo, alleen betrof het deze keer Leiden. Den Helder ging niet lijdzaam de goede nacht in. Het raasde tegen het doven van het licht. Alsof ze niet al maanden geen salaris meer hadden gehad; alsof dit niet hun zwanenzang kon zijn en al hun eerdere inspanningen tevergeefs waren; de mannen uit Den Helder speelden hun hart eruit.

Klasse

Wat een klasse. En wat ontluisterend dat ZZ zich voor eigen publiek niet verweerde. Als een bokser die zijn armen niet meer omhoog kreeg, incasseerde Leiden klap na klap. Maar goed, er is nog tijd genoeg om te kijken wat er aan ZZ mankeert, want de ploeg speelt vrolijk verder en blijft dat hopelijk nog lang doen.

Vraag

Voor Den Helder is dat nog maar zeer de vraag. En als het doorgaat: met wie, onder welke voorwaarden en hoe lang? Sportief gezien is het te hopen dat dit team, met Belgische coach Jean-Marc Jaumin (de eredivisie telt meer buitenlandse coaches dan Nederlandse, ik weet niet wat dat betekent maar ik dacht ik geef u dit even mee), lekker door mag spelen. Als het zo speelt als afgelopen zaterdag, is het titelkandidaat en dat maakt de competitie alleen maar leuker.

Schuld

Aan de andere kant is Den Helder failliet en niet zo’n beetje ook. De schuld bedraagt ongeveer de helft van de begroting. Lekker bestuurd, heren clubleiding. Je kunt de bestuurders van ZZ verwijten dat ze niet zorgvuldig met een paar clubmensen zijn omgegaan (dat doe ik) en je kunt de toegangsprijzen wat aan de hoge kant vinden (dat vind ik), feit is dat Marcel Verburg en kompanen al jaren een bloody good job doen om ZZ (met natuurlijk de steun van Zorg en Zekerheid) mee te laten draaien in de top van Nederland zonder idiote financiële risico’s te nemen en met obstakels waar een paard de hik van krijgt. Take a bow gentlemen. Dan kan ik nu weer verdergaan met jullie bekritiseren.

Geld op

Leiden heeft ook eens een team gehad dat raasde tegen het doven van het licht. In het seizoen 1985-’86 was het geld op en een nieuwe hoofdsponsor was er niet. Nog een keer bonden de mannen de sneakers onder. Toon, Bert, Emill, Johnny, Daan, Hans, Sander, Ruud et al gaven wekelijks een basketbalclinic. Natuurlijk was de play-offserie tegen Den Bosch het eindstation (WANT WE WINNEN FOKKING NOOIT IN DE PLAY-OFFS VAN DEN BOSCH, AAAAARRGGHH!) maar het was een jaar lang genieten.

Grave men, near death, who see with blinding sight

Blind eyes could blaze like meteors and be gay

Rage, rage against the dying of the light

Al die mannen hadden overdag een baan of studeerden, en trainden elke avond van de week (uit de overlevering begrijp ik dat het soms laat en gezellig werd, dus de teambuilding was ook prima verzorgd. Scheelt weer een paintballsessie). Basketbal was namelijk niet hun beroep, maar hun passie De eredivisie anno nu geeft te veel geld uit. Verburg zei zaterdag terecht (ben ik het nu alweer met hem eens?) dat wat hij aan Nederlandse topspelers als Arvin Slagter kan bieden, wel eens het maximum zou moeten zijn. Wil je meer, zoek je heil in het buitenland.

Marcel Huijbens

Mijn vriend en ooit teamgenoot Marcel Huijbens, vandaag trouwens jarig (gefeliciteerd!) is de beste basketballer die deze regio ooit heeft voortgebracht. Ooit had hij het stempel ‘NBA-speler’. Hij ging naar de University of Utah en heeft tijdens een trainingspotje wel eens een dunk losgelaten op het hoofd van Karl ‘The Mailman’ Malone. Zijn rug hield het niet, en in het gips kwam hij terug naar Nederland, waar hij een lange en productieve carrière had. Al die tijd is hij er bij blijven werken, en dat weerhield hem er niet van om uitgeroepen te worden tot MVP. De moraal van dit verhaal? Misschien moet het Nederlandse basketbal niet op te grote voet leven. Als straks (vrijwel) iedereen onder curatele staat, hebben we geen basketbaleredivisie meer.