Zelf komt Kasteleyn uit Leiden. Ze kreeg haar opleiding bij Docos. Alweer tien jaar speelt ze bij De Treffers. ,,De meiden komen overal vandaan. Van Lelystad tot Rotterdam. De meeste spelen ook nog in de mannencompetitie bij de club in hun woonplaats. Ik speel op zondag ook nog bij Docos.’’

De zaterdag is echter voor De Treffers. Kasteleyn: ,,De sfeer is dan heel gezellig. Er is meestal een volle zaal. Dat spreekt mensen aan. Bij veel clubs is er maar één team dat thuis speelt. Dan speel je in een lege zaal. Dat is natuurlijk niet zo leuk.’’

Promotie derde team

Vorig seizoen probeerde de club het zo te regelen dat alle drie de vrouwenteams tegelijk hun thuiswedstrijden konden afwerken. Dat zit er dit seizoen niet meer in. Het derde team promoveerde in juni ook naar de eerste divisie en zit noodgedwongen ingedeeld in de poule bij het eerste team. Er zijn maar twee poules in de eerste divisie. ,,Twee weken geleden moesten ze tegen elkaar. Wij speelden op dat moment uit. Dat was jammer’’, zegt Kasteleyn.

De Treffers 1, dat na vier wedstrijden aan kop gaat van de eerste divisie, poule 1, won met 10-0 van het derde team van de vereniging, momenteel als laatste geklasseerd. ,,Ik vond het niet zo leuk om tegen onze eigen meiden te spelen’’, zegt Maaike Dekkers, speelster van het eerste. ,,Ik was minder fanatiek dan normaal tegen andere clubs. We hebben er uiteindelijk wel een gezellige avond van gemaakt.’’

Import

Dekkers is ook ‘import’. Ze komt uit Wateringen en speelde jarenlang bij Salamanders. Ook zij kwamen jaren geleden ‘aanwaaien’ omdat de sfeer en de gezelligheid bij de Treffers haar aanspraken. ,,Inmiddels voel ik me wel een Veender hoor. Ik speel hier alweer acht of negen jaar. Mijn beste vrienden wonen ook in Roelofarendsveen, dus buiten het tafeltennis om kom ik hier ook vaak.’’

Zo bijzonder vindt ze het overigens niet dat de club met drie teams in de eerste divisie speelt. ,,Bij de dames zijn er veel minder spelers dan bij de heren. Bij de dames speel je al vrij snel op landelijk niveau, al hebben de speelsters uit het derde team wel ontzettend hun best gedaan om ook in de eerste divisie te komen.’’

Eredivisie

Anderhalf jaar geleden speelde het vlaggenschip van De Treffers een seizoen in de eredivisie. Dat was niet voor het eerst in de bijna tachtigjarige historie van de club. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw werd de Treffers tweemaal landskampioen. Ook haalde de vereniging drie individuele landstitels bij de vrouwen binnen. Mary van Ruiten werd Nederlands kampioen in 1968 en 1969, Veronique van der Laan was de beste in 1972.

De ambitie om op het hoogste niveau te presteren is er niet meer, zegt voorzitter Sjaak van der Zwet. ,,De grens van deze meiden is bereikt en we gaan er geen geld in steken. Veel speelsters in de eredivisie krijgen betaald. Maar tafeltennis trekt weinig publiek. Als je nou een zaal vol zou krijgen, dan zou je er nog over kunnen nadenken, maar dat komt niet meer voor tegenwoordig.’’

Niveauverschil

Ook voor de speelsters zelf hoeft de eredivisie niet meer. Kasteleyn speelde in 2014 mee op het hoogste niveau. ,,Dat was leuk om een keer mee te maken, maar het klasseverschil met de meeste teams was heel groot. We hadden niet veel te zoeken in de eredivisie. Het is leuk om te kunnen zeggen dat je tegen de top van Nederland speelt, maar het waren meestal heel korte potjes.’’

Dekkers denkt er net zo over. ,,In de eredivisie speel je maar zes in plaats van tien wedstrijden. En daar moet je dan helemaal voor naar Groningen of Den Helder rijden. Dan kun je zelf twee potjes pingpongen en ben je zo klaar. De eerste divisie is leuker. Nu moeten we ook best ver reizen, maar we spelen meer wedstrijden en de potjes zijn veel spannender.’’