Wat trok je over de streep?

,,Ik wacht nu twee jaar met zevenhonderd anderen op een donornier. De twee jaar dat ik aan de nierdialyse zit, heb ik het gevoel dat mijn leven stil staat. Drie keer per week ga ik naar het ziekenhuis in Rotterdam. Ik vertrek om half 3 en kom om 8 uur thuis. Dan ben ik helemaal kapot. Mijn master heb ik op mijn dertigste nog steeds niet afgemaakt. Ik heb nu een Wajong-uitkering, terwijl ik gewoon aan het werk wil. Maar welke werkgever neemt iemand aan die drie dagen per week aan de dialyse zit?

Ik heb het eerst in mijn nabije omgeving geprobeerd. Na een anonieme donornier op mijn dertiende, gaf mijn vader me op mijn 21ste een nier. Die werd na zeven jaar afgestoten. Mijn moeder en zus hebben niet de juiste bloedgroep. Twee van mijn vrienden stonden er ook voor open. De een had niet de juiste bloedgroep, bij de ander was zijn familie het er niet mee eens. Toen ik Erardo Kea zag bij Pauw & Witteman, dacht ik: als het hem lukt, kan het bij mij ook.’’

Hoe reageerde je omgeving?

,,Mijn vader is erg ziek, hij heeft de ziekte van Huntingthon. Hij wil euthanasie plegen, maar hij wil wachten totdat het wat beter met mij gaat. Aan hem heb ik niets verteld. Mijn moeder en vrienden staan achter me. Ik ben gelukkig nog niemand tegengekomen die tegen was. Reacties die Kea kreeg als ’Ronduit egocentrisch en te gek voor woorden’ heb ik niet gehad.’’

Wat zeiden de dialysepatiënten op je kamer?

,,Die weten van niets. Met hen heb ik alleen oppervlakkige gesprekken. Zij zijn veel ouder, ik ben een van de jongste patiënten.’’

Zou je zelf een nier weggeven?

,,Op mijn leeftijd niet. Wel aan een goede vriend of familielid, maar niet aan een wildvreemde. Misschien word je zelf nog ziek of krijg je kinderen aan wie je een nier moet afstaan. Als ik rond de veertig zou zijn, zou ik het doen. Dan weet je hoe je leven eruit ziet.’’

Staat het donorschap ver van mensen af?

,,Ik denk het wel. Mensen moeten zich vaak kunnen identificeren voordat ze donor willen worden. Een patiënt moet een gezicht hebben. Dat zag je ook bij Kea, hij had een gezin met twee kinderen. Dan raak je mensen. Ik heb Kea verteld dat ik zijn aanpak volg. Helaas heeft hij niet gereageerd. Misschien is hij bang dat hij een soort nierenambassadeur wordt?

Al biedt niemand mij een donor aan, dan hoop ik dat mensen door dit interview nadenken over het donorschap. Als ze een donorcodicil invullen ben ik tevreden. Mocht ik een nier aangeboden krijgen, dan lijkt me dat heel vreemd. Ik vraag me dan af hoe ik diegene zou kunnen bedanken.’’

Zou je er geld voor over hebben?

,,Nu niet. Iemand bood me een nier voor 10.000 euro, dat is illegaal in Nederland. Omdat ik jong ben, hoop ik dat ik op tijd een nieuwe nier krijg. Daar klamp ik me aan vast. Over vijf jaar neem ik het misschien in overweging.

Alles in mijn leven draait om de dialyse. Naast de tijd die het kost, heb ik een streng dieet. Ik mag niet te veel drinken en ik slik pillen bij het eten. Ik ben er altijd mee bezig. Aan mijn sokken voel ik het als ik te veel gedronken heb. Die klemmen af door het vocht dat ik vasthoud.

Ik wil zó graag een normaal leven leiden. Werken, ’s avonds af kunnen spreken met vrienden, optreden met mijn band, zo nu en dan een feestje. Ik heb geen vriendin. Ik voel me daar nu te onzeker over, onder andere door de katheter die ik heb.’’

En ethisch?

,,Dit concept is nieuw en het moet natuurlijk geen persoonlijkheidswedstrijd worden. Hoe zieliger iemand is, des te eerder hij een nier krijgt. Dat is ethisch onverantwoord. Toch vind ik verder leven nu belangrijker dan ethiek. Ik wil gewoon een nier.’’