Vanaf komende week strijkt de van beroep aannemer neer bij de nummer vijf van de derde klasse A op zaterdag. ,,Ik was er donderdagavond al bij tegen WDS (2-2), maar toen heb ik me op de vlakte gehouden. Ik moet de spelers nog leren kennen en het vergt tijd om me te verdiepen in hun mogelijkheden. Vanaf nu gaan we met zijn drieën op een ontspannen wijze proberen om Lugdunum zo ver mogelijk te laten komen. Er is veel potentie binnen deze selectie. Zeker als de gemakzucht eruit gaat. Het is een uitdaging om spelers te bereiken. Dit kan met een aai over de bol of een schop onder de kont.”

Wansink is niet onbekend met de Leidse club. Het voelt zelfs een beetje als thuiskomen. ,,Ik ken er heel veel mensen en daarnaast volg ik Lugdunum altijd via de media. In Leiden is het een roemruchte club en het is mooi voor mij om daar aan de slag te kunnen. Henk de Cler ken ik ook al vrij goed. Hij is stukadoor en als aannemer vis je dan vaak in dezelfde vijver. Vorig seizoen kwamen we elkaar ook nog als trainer tegen in de vierde klasse.’’

De 60-jarige oefenmeester zat er op zich niet mee om geen club te hebben, maar is toch in zijn nopjes met zijn aanstelling. ,,Mijn jongste zoon speelt bij SJZ op zondag en de middelste speelt in een vriendenteam bij vv Leiden. Ik had op zaterdag dus tijd over. Nu kan ik me weer nuttig maken langs de velden. Het grote voordeel is dat de beide Henken het veldwerk doordeweeks doen. Natuurlijk zal ik er regelmatig bij zijn, maar door mijn werk en leeftijd is dat niet altijd even gemakkelijk. Voor alle partijen is dit een prima werkbare oplossing en Lugdunum zal niet meer onder toezicht staan van de KNVB.”

Hoewel Wansink Lugdunum als een ‘leuke club’ betitelt, kijkt hij nog wel eens achterom. ,,Bij GWS heb ik mijn mooiste jaren gekend’’, klinkt het. ,,Maar nu ben ik terug in de stad en dat is voor een geboren en getogen Leidenaar vanzelfsprekend ook goud waard.”