Het oud-bestuurslid van Quintus (1985-’86) nam het voor de naaktlopers op in het universitaire weekblad Mare. Innemee vond dat ’naakte, hardlopende jonge goden met zwabberende piemels’ bij de Leidenaars eerder een glimlach dan verontwaardiging moesten oproepen.

Het Quintusbestuur was het destijds niet met hem eens en schorste de naaktlopende ’sjappies’ vier maanden. Bekrompen, vond Innemee dat.

De actie die deze week voor de rechter kwam, de bekladding van het gaybrapad vindt Innemee van een andere orde. Toch kan hij zich goed voorstellen hoe de eerstejaars tot zoiets komen. ,,Het wordt gezien als een geintje, lachen, ’dat gaan we uitvoeren’. Niemand neemt bijtijds de beslissing: dat gaan we niet doen.’’

En die beslissing - dat is precies waar het volgens Innemee om gaat. Als oud-Quint (1983-1991), bestuurslid en lid van het dispuut Delta bedacht hij ook ooit een ontgroeningsritueel. Hij had een kip gekocht, met de opdracht aan de aspirant-dispuutsleden om het dier te slachten.

,,Als ze het deden, kregen ze straf, want dan hadden ze een onschuldige kip gedood. Als ze het niet deden, kregen ze óók straf, want dan hadden ze de opdracht niet uitgevoerd. Straf kregen ze altijd. Maar daar achter zit wat anders. Het gaat erom dat ze karakter tonen, dat ze opkomen voor zichzelf, voor hun mening. Ook het ’nee’ wordt gewaardeerd.’’ Overigens ging de kip nog diezelfde avond naar een kinderboerderij.

Mexxen

Ontgroeningen kunnen zwaar zijn en studenten vragen om over hun grenzen heen te gaan.

Indikken (urenlang dicht op elkaar zitten en verenigingsliederen leren), mexxen (een drankspelletje met dobbelstenen), kruiwagen (eerstejaars wakker houden) - het kan ver gaan, weet sociaal psycholoog Arjaan Wit van de Universiteit Leiden, die gespecialiseerd is in groepsdynamica. ,,Des te zwaarder de kennismakingstijd, des te meer de leden hun vereniging zullen waarderen.’’

Afhaken is dus moeilijk, maar het gebeurt wel, als studenten vinden dat het te ver gaat met het niet-douchen, het wakker houden, het eten van gekleurde rijst en geschreeuw van ouderejaars.

,,Mensen zijn nu eenmaal mondiger’’, aldus Wit. Afhakers vrezen dat zij niet tot de vereniging worden toegelaten, maar dat is dus niet zo, voegt Innemee daar aan toe. Waardering is er ook, juíst, zegt hij, voor studenten die groepsdruk weten te weerstaan.

(Lees hier: 'OM mogelijk niet ontvankelijk in gaybrapad-strafzaak')

In het geval van de Sjap Eisjedies hebben de vijf aspiranten dus niet bijtijds ’nee’ kunnen zeggen. Voorzitter Jan Thijs Leeuwrik Nieuwborg van COC Leiden zegt dat hij ze uiteraard heeft gevraagd ’hoe het zo ver heeft kunnen komen’. ,,Daar hebben we geen antwoord op gekregen. Ze konden die vraag niet beantwoorden.’’

Achteraf hebben ze veel spijt, weet Leeuwrik Nieborg. Ze werken hard aan de organisatie van het symposium Verschillen Verbinden op Quintus, met de hulp van COC Leiden.

,,We zijn daar blij mee, want in studentenverenigingen worden onze artsen en rechters opgeleid, de elite van morgen. Het is dus belangrijk dat zij op de juiste manier denken over discriminatie.’’

Begrip

Tot op zekere hoogte kan Leeuwerik Nieborg voor de sjappies zelfs begrip opbrengen. Weliswaar ’hadden ze hun geweten moeten raadplegen’, ,,maar ze kwamen recht van de middelbare school en waren gemakkelijk beïnvloedbaar.’’

Minder begrip heeft hij voor de ontgroeningscommissie die de eerstejaars de opdrachten gaf. Vooral de opdracht om tegen de synagoge aan te pissen, heeft hem geschokt. ,,Dat vind ik echt heel erg, veel erger dan wat waterverf op het gaybrapad smeren.’’

Dat het Openbaar Ministerie nu juist wél de eerstejaars vervolgt en niet die ontgroeningscommissie, vindt hij dan ook onbegrijpelijk.