Maandag stond in onze sportkrant een daverende uitzondering op deze regel. Een Zoeterwoudenaar en een Hoogmadenaar schudden elkaar lachend de hand, vanaf de hoogste trede goedkeurend gadegeslagen door een uitbundig tevreden kijkende Rus.

Pavel Koelizjnikov, de nieuwe wereldkampioen sprint, richt zijn blik gebiologeerd op de stevige Hollandse handdruk van Kjeld Nuis en Kai Verbij.

Groter kan een karakterologisch verschil niet zijn. Nuis is behalve een klasbak de ultieme showschaatser, die jaloers zag hoe de winnaar zich gehuld in een koningsgewaad liet rondrijden in een cabrio. Toptalent Verbij laat alleen tijdens wedstrijden zijn gewoonte los om net te doen alsof hij er niet is. Als een vorst moeten plaatsnemen in een auto zonder dak, lijkt me voor Verbij de enige reden om géén wereldkampioen te willen worden.

Dat twee tegenpolen elkaar ondanks een felle strijd respecteren en waarderen, onder toeziend oog van een eerzuchtige Rus, vind ik een schitterend beeld. Sport is lang niet altijd een weerspiegeling van de echte wereld.