Precies om wat hij zaterdag liet zien, wilde coach Eddy Casteels Koenis eind vorig seizoen losweken van Groningen. De Belg is gecharmeerd van de vechtlust van Koenis in de bucket en vond in hem de missing link voor het vorig seizoen nagenoeg centerloze Leiden.

Koenis vond zijn teammaatje van vorig jaar Ross Bekkering nu tegenover zich en vocht een lekker robbertje uit onder borden. Koenis: ,,Het is altijd heel fysiek met Ross. We kennen elkaar goed. Buiten het veld zijn we vrienden en tussen de lijnen even niet. Het is leuk om tegen elkaar te spelen.’’

Play-offs zijn play-offs en met de intensiteit die die met zich meebrengt, is er geen tijd voor sentimenten. Koenis stond vier jaar onder contract bij Donar, maar heel speciaal maakt het de confrontatie niet. ,,Dit is de mooiste tijd van het jaar. Lekker veel wedstrijden in korte tijd. Dat is beter dan trainen.’’

Koenis, die deze zomer volwaardig international hoopt te worden, begon stroef aan het duel met een gemiste vrije worp, maar ontpopte zich naarmate de wedstrijd vorderde tot de belangrijkste speler aan Leidse kant. Niet alleen pakte hij de nodige belangrijke rebounds, zijn middenafstandschotje van de kop bucket bleek dodelijk. ,,Ze vielen lekker ja’’, vond de center.

,,We hebben er een ’shotter’ bij, zei Casteels daarover. ,,Al zou ik graag zien dat hij zijn inside moves meer afmaakt. Maar wat een mentaliteit en wat een ploegspeler. Hij heeft alles en is ook nog bereid om aan zijn tekortkomingen te werken.’’

In cijfers mocht Koenis het onderlinge duel met Bekkering dan verliezen, hij lachte voorlopig als laatste. ,,Al zegt dit nog niets. Vorig jaar verloor ik hier met Groningen ook de eerste wedstrijd, maar de serie ging naar ons.’’

’Parijs is nog ver’, om in wielertermen te spreken. Koenis: ,,Het was goed, maar het staat pas 1-0. Het kwartje viel nu onze kant op, maar het wordt een lange serie. We zijn echt aan elkaar gewaagd.’’