Hockeysters LOHC nóg gelukkiger van zingen
De flashmob slaat aan bij het nietsvermoedende publiek. Foto: Taco van der Eb
Het clubhuisterras van de Leidsche en Oegstgeester Hockeyclub (LOHC) is overvol op zaterdagmiddag. Tafels liggen bezaaid met plastic bierbekers, hockeysticks en sportkleding. De stemming zit er goed in na de behaalde 2-0 WK-overwinning van de Nederlandse hockeysters op Australië. Plotseling zetten een paar vrouwen in witte blouse ’The Rhytm of life in’. Uit alle hoeken van het terras komen zangers aanlopen, eentje struikelt al zingend bijna over een los slingerende stick. De flashmob slaat aan bij het nietsvermoedende publiek. Het geroezemoes en gelach verstomt, verbaasde gezichten keren zich naar het koor ‘The voice of LOHC’.
,,Ons eerste optreden is erg geslaagd’’, oordeelt initiatiefneemster Tanja van Teeuwen achteraf. Tijdens het wandelclubje van de LOHC kwam ze vorig jaar op het idee om een koor op te richten. ,We vroegen ons af waar we nog gelukkiger van zouden worden. Het antwoord was: zingen!’’ Na het vinden van een dirigent en een oproepje op de website, stroomden de aanmeldingen binnen. Inmiddels telt het eerste hockeykoor van Nederland 37 leden en is er zelfs een wachtlijst.
Om lid te worden hoeft iemand niet per se zelf hockey te spelen, maar moet er wel een verbondenheid zijn met de club. ,,De meeste leden zijn vijfendertig plus, maar jongeren zijn zeker welkom’’, zegt Tanja. Toch ziet hockeyster Nina (17) zich nog niet snel tussen de koorleden staan. ,,Misschien als er meer van mijn leeftijd zouden zijn, zou ik het leuk vinden. Ik weet alleen niet of de ouderen daar behoefte aan hebben.’’
LOHC heeft veel nevenactiviteiten zoals zoals de fiets-, wandel- en golfclub. Verbondenheid is typerend voor LOHC. ,,Kinderen groeien hier met hun ouders op. Ouders blijven hangen. Het is eigenlijk een soort buurthuis of buurtkroeg,” zegt koorlid Maya. ,,Ons hele sociale leven kan zich hier afspelen.” Dat is terug te zien na de repetitie op woensdagavond. Koorleden borrelen dan samen met afgetrainde hockeyers.
Groepsgevoel
,,Wat bij dit koor anders was, is dat er al van tevoren een groepsgevoel was,” zegt dirigente Annick. Haar manier van dirigeren verschilt niet ten opzichte van haar andere koren. Opgewekt speelt ze piano terwijl ze ondertussen aanwijzingen geeft aan de verschillende partijen. ,,De koorleden hebben het geweldig gedaan. Ze hebben het zichzelf moeilijk gemaakt door buiten te zingen, het uit het hoofd te doen en voor een flashmob te kiezen.’’ Bij een koor is het belangrijk om goed naar elkaar te luisteren. Annick: ,,Je haalt samen adem. Je kunt niet als individu willen zingen.’’
In dat opzicht is het net als op het veld. En zoals een goede coach onmisbaar is voor een team, is een goede dirigent onmisbaar voor het succes van een koor. ,,Annick is ons geheim. Ze is een regelrechte wervelwind en de reden waarom we zo snel goed zijn geworden’’, zegt hockeyer en koorlid Ruud. ,,Als ik een woensdagavond repeteren mis, ben ik daarna ontzettend chagrijnig.’’
Na ’California Dreaming’ en ’Zij gelooft in mij’ klapt, juicht en joelt het publiek. ,,We want more. We want more’’, schreeuwt het. Op dat more moeten ze nog even wachten. Want ook voor The voice of LOHC geldt een zomerstop.