’Zoals mijn moeder zo mooi zei toen ik haar vroeg waarom ik me nu, nadat ik alles had verteld niet beter voelde: ,,Het is net of je griep hebt. De diagnose is gesteld, maar wil dit meteen zeggen dat je beter bent?’’ Nee, natuurlijk niet. ,,De dokter is er, maar het is nog niet meteen genezen.’’ Nee, helaas niet. Het rare is dat ik juist depressiever werd toen ik het had verteld. Dit verklaarde mijn moeder weer door te zeggen dat ik natuurlijk eerst alles probeerde te verbergen en toen ik had toegegeven dat iedereen mocht zien dat er iets met me aan de hand was, kon ik het loslaten. Ik wilde er echt álles aan doen. Je kunt je niet voorstellen hoe graag ik weer gewoon vrolijk, vol energie, wilde rondlopen en gewoon een chocolaatje wilde eten als ik zin had, zonder me daarna een kilo zwaarder te voelen.’’