,,Komt nog wel’’, zegt voorzitter Georg Groenveld van de stichting. ,,Vroeg of laat vindt onze collectie een plek.’’ In de tussentijd koestert het genootschap zijn verzameling in een depot onder een van de universiteitsgebouwen van de TU Delft. Uitgerekend in een plaats waar de tram nooit heeft gereden, bevindt zich het heiligdom van de Blauwe Tram. In tientallen metalen kasten rusten daar de tastbare herinneringen aan de tram.

Het archief van de stichting telt onder meer 200 ringbanden met foto’s, illustraties, personeelsdocumenten en krantenknipsels. Verder heeft ze belangrijke delen van de administratie, vrijwel alle personeelsbladen, honderden en honderden vervoersbewijzen en reclameposters, en schaalmodellen, heel veel schaalmodellen. In de kasten liggen bovendien onderdelen, restanten en gebruiksvoorwerpen van en rond de Blauwe Tram.

Alleen de rijtuigen zelf ontbreken. Hoewel, zelfs die blijken er te zijn, verborgen in een hoekje. ,,We hebben een kopie van een bestuurdersgedeelte op ware grootte, voorzien van originele onderdelen. Het ligt nu even gedemonteerd in een van de opslagruimten, maar het is een prachtig ding.’’

Het woord ‘genootschap’ suggereert dat de stichting steunt op een flinke verzameling actieve vrijwilligers. In feite draait ze echter op Groenveld en Han Geijp, een gepensioneerd medewerker en nu de onbezoldigde conservator van de TU Delft. ,,We doen het meeste samen’’, zegt Groenveld. ,,Maar zoals je ziet, het zet wel zoden aan de dijk’’, vult Geijp aan.

De twee vertellen met zichtbaar plezier over hun vele tochten op zoek naar Blauwe-tramrestanten. ,,Op een gegeven moment kregen we de oude personeelsadministratie in ons bezit. Met adressen, telefoonnummers, alles…’’, zegt Groenveld. ,,Die mensen hebben we gebeld met de vraag of we eens langs mochten komen. De meesten vonden het prachtig om weer eens over hun werk te praten. Of over het werk van hun overleden man.’’

,,Zo hebben we prachtige verhalen kunnen optekenen’’, zegt Geijp. ,,En als mensen zagen hoe geïnteresseerd wij waren, kregen we heel vaak spullen mee. Voorwerpen die toch maar op zolder lagen en waarvan ze op dat moment besloten: ‘die zijn bij het Genootschap in goede handen’.’’

Hoewel het Historisch Genootschap De Blauwe Tram geen eigen tentoonstellingsruimte heeft, is de verzameling toch geregeld door het publiek te bewonderen. ,,Elk jaar hebben we ergens wel een of twee exposities. De foto’s en verhalen komen aan bod tijdens de vele lezingen die Groenveld en Geijp houden. Daarnaast verzorgen ze geregeld publicaties over de tram en hebben ze samen een boek op stapel staan over ongelukken met de Blauwe Tram. ,,De titel hebben we al: ‘Soms ging het mis’’’, zegt Groenveld.

De belangstelling voor de Blauwe Tram is nog steeds groot, merken Groenveld en Geijp. ,,Mensen zijn ruim 50 jaar na de laatste rit nog altijd geïntrigeerd door die tram. Waarom? Door het imposante en mooie materieel, denk ik. En de sfeer die er rond die tram hing. Het was met het personeel een beetje ‘ons kent ons’. Bij de Gele tram had je dat veel minder. Daar waren de medewerkers afstandelijker.’’

Wim Wegman

w.wegman@hollandmediacombinatie.nl