Meeuw in de verte

Leidsch Dagblad bronfoto journalist Aad Rietveld Leidsch Dagblad bronfoto journalist Aad Rietveld ORG XMIT: JPEG© Hielco Kuipers Fotoprodukties

Aad Rietveld

Ze zijn er nog. Ik zie ze nog wel eens vliegen, maar horen doe ik ze nauwelijks nog. Jaren hoorde ik op mijn balkon en in mijn tuin maar één soort vogels: meeuwen. Het voortdurende gekrijs, het geklok, het ge-wakwak en gegrinnik gaven me aanvankelijk het gevoel dat ik het hele voorjaar en de hele zomer aan het strand was. Best leuk eigenlijk.

Maar altijd vakantie is niet leuk en dat gekrijs begint na een paar jaar toch te vervelen. Ze zien er ook zo agressief uit, met die kromme snavel en die priemende oogjes.

Een paar weken geleden drong bij het wakker worden voor de eerste keer tot me door dat ik vogeltjes hoorde fluiten. Een bescheiden, melodieus twietwietwiet. Een koolmeesje, dacht ik. En naarmate de dag naderbij kwam hoorde ik er meer. Wat heerlijk!

Ze hebben vijf miljoen euro gekost, maar de ondergrondse vuilcontainers doen dus wel waar ze voor bedoeld waren: de meeuwenoverlast terugdringen. En dat is fijn, want als er meeuwen in de buurt zijn, hoor of zie je geen andere vogel meer. Ze zijn nogal dominant.

Ze zijn er nog wel trouwens. Ik zie er nog wel eens eentje in zweefvlucht overkomen en dat is mooi.

Dat gekrijs en geklok en ge-wakwak en gegrinnik hoor ik alleen nog in de verte. Zoals het hoort.

Meer nieuws uit Leiden

Net Binnen

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.