,,Gevalletje heel slechte timing’’, zegt Dohle zaterdag na afloop van de finale van het nationale marathoncircuit in Alkmaar. ,,Ik ben echt nooit ziek. En nu in de laatste week van mijn schaatscarrière lig ik op bed. Woensdag heb ik in Assen niet gereden. Gelukkig kon ik vandaag wel starten, anders was het helemaal zuur geweest.’’

Een uur eerder staat Dohle, 31, nog wat wankel op haar schaatsen. Ze neemt samen met twee andere rijdsters bloemen in ontvangst voor hun naderende afscheid van het peloton. Met zijn drieën rijden ze met boeket in de hand een ronde op kop, waarna het echte startschot klinkt. Dan verdwijnen de bloemen in het publiek en gaat het gas erop. Na een paar ronden is Dohle het wiebelige gevoel in haar benen kwijt. ,,Ik had niet gedacht dat ik hem zou uitrijden, maar gelukkig ging het niet zo hard. Ik had geen kracht, maar op techniek kon ik erbij blijven’’, zegt ze tevreden.

Hoewel de Wassenaarse al een tijdje wist dat dit haar laatste wedstrijd zou worden, is het toch een gek idee om nu officieel gestopt te zijn. ,,Het afscheid is niet helemaal vrijwillig’’, vertelt ze. Het is haar rug die haar heeft gedwongen te stoppen. ,,Ik heb slijtage onderin mijn rug. Een paar jaar geleden heb ik ook een hernia gehad’’, legt Dohle uit.

Sommige wedstrijden zijn een martelgang. Andere keren gaat het heel behoorlijk en finisht ze in de toptien. ,,Maar als het niet gaat, is het één grote frustratie. Ik weet dan dat ik veel beter kan. Ik heb dit seizoen maar één of twee keer slechte benen gehad, de rest van de tijd lag het aan mijn rug als ik niet goed reed.’’

Ook trainingen zijn een beproeving geworden. ,,Als ik drie kwartier heb gefietst, kan ik vijf dagen niet schaatsen’’, zegt Dohle met een lach. Schaatsen zelf gaat redelijk en hardlopen kan ook, maar de trainingsarbeid die ze eigenlijk zou willen doen, kan haar rug niet aan. En dat merkt ze in de wedstrijden. Het is het net niet. Een daar wil Dohle het niet voor doen. ,,Ik heb geen zin om als pelotonvulling te dienen. Daarom stop ik er nu mee.’’

Over haar laatste seizoen is Dohle redelijk tevreden. Ze reed regelmatig in de top-15 en is in het eindklassement als 20ste geëindigd. Bovendien reed Dohle, die in het dagelijks leven bij schaatswinkel Oomssport werkt, de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee uit. Een persoonlijke overwinning. ,,De volgende ochtend kon ik mijn sokken niet aantrekken, maar ik heb het gehaald’’, zegt ze grijnzend.

Ook op haar carrière kijkt de goedlachse schaatsster met een goed gevoel terug. ,,Ups en downs’’, zo vat ze de afgelopen tien jaar samen. In 2007 werd Dohle Nederlands kampioen op de skeelers, een absoluut hoogtepunt. Maar in augustus 2014 viel ze hard. ,,Face first. Mijn hele gezicht was kapot. Dat ik vorige winter nog achtste werd op het NK marathon, was daarom heel mooi.’’

De schaatscarrière van Marieke Dohle-van Hoek zit erop. Maar ze zal altijd met de sport verbonden blijven. Man Jos zit in het bestuur van ICHL en samen hebben ze de skeelerselectie Zuid-Holland opgezet. ,,Ik zal echt niet op de bank gaan zitten niksen.’’