Het was druk op het perron en veel mensen dragen koptelefoons of oortjes. Lang leve de radio-uitzending via internet. Via mijn telefoon luister ik naar het eerste deel van de wedstrijd, om mij heen veelal mannen in pak met gespannen gezichten.

In de trein zitten ze om me heen, geconcentreerd proberen ze de commentatoren te horen boven de herrie van de trein. Verder is het doodstil in de coupe.

En dan, de eerste kans. Ik kijk op en zie een halve minuut lang mensen verspreidt over de wagon ’oh’ en ’oef’- gezichten maken. Luisteren via internet geeft wat vertraging, maar iedereen zit zo in zijn eigen wedstrijd, dat de meesten het niet eens doorhebben. Het is een prachtig schouwspel.

Het tweede deel van mijn reis gaat per bus. Die is zo goed als leeg. De chauffeur heeft ook een oortje in, samen luisteren we hoe Jack van Gelder de wedstrijd voor ons geestesoog wil laten spelen.

Als in de tweede helft het doelpunt valt, kijk ik al via de televisie. Maar in gedachten zie ik de mensen in mijn coupé. Een voor een springen ze op, juichen of ballen ingetogen een vuist. Samen achter oranje.