De brief van de provincie Zuid-Holland met de mededeling dat zijn huis moet wijken voor de Rijnlandroute ligt er al enige tijd.

Dierenarts Marie-José van Lochem van Dierenkliniek Stevenshof springt nu in de bres voor het Leidse echtpaar. Ze is op petitie.nl een actie begonnen in de hoop zoveel steunbetuigingen te verzamelen dat de twee op hun vertrouwde stekkie kunnen blijven.

Sam beseft dat hij de Rijnlandroute niet meer tegen kan houden en hij zijn huis ervoor zal moeten verlaten. ,,Het huis van de buren staat al leeg. Ze zaten midden in een verbouwing, maar stopten daarmee omdat doorgaan toch geen zin meer had.’’ Hij is al eens op andere plekken wezen kijken. ,,Waar ik ook kom, ik krijg er hartritmestoornissen van.’’

Zijn vrouw Henny wil liever niet praten over een mogelijk vertrek. Het is te emotioneel. Het doet de twee goed dat de dierenarts een actie voor ze is begonnen. ,,Hoe meer mensen weten hoe uniek het hier is, hoe groter de kans dat we misschien kunnen blijven’’, zegt Sam. ,,Ik weet heus wel dat ons huis plat gaat, maar er blijft genoeg plek over voor een hutje in de achtertuin.’’

Buitenmens

Het echtpaar Botermans is een jaar of veertig geleden neergestreken in het buurtschapje Tienhuizen dat ingeklemd ligt tussen de A44 en het Valkenburgse meer. ,,Daar waar we eerst woonden, werden huizen gebouwd. Ik kreeg het er benauwd van. Ik ben een buitenmens, heb ruimte nodig.’’

Vol passie geeft hij een rondleiding over zijn één hectare grote natuurtuin. Tussen de bomen door staan kleine zelfgebouwde stalletjes: de onderkomens van zijn ezel Monster, tussen de veertig en vijftig uilen, duiven, siereenden en ganzen. Een aantal uilensoorten heeft een afgesloten buitenverblijf, zoals de sneeuwuilen en de oehoe.

Ketting

Een vrouwtjes-oehoe ligt aan de ketting om te voorkomen dat ze een kip te pakken krijgt. Ze maakt ruzie met de mannetjesoehoe. Sam Botermans voert een dode rat aan een sneeuwuil. ,,Die rat kreeg ik van iemand die ook wil dat ik hier blijf.’’ Twee andere soortgenoten kijken jaloers toe.

Sams’ mond staat niet stil. Bij alles heeft hij een verhaal. Hij vertelt de verhalen ook op de zondagochtenden wanneer hij natuurwandelingen door zijn tuin houdt.

Op een terras tussen de bomen nemen we plaats. Sam praat over het boek dat hij aan het schrijven is. ,,Het gaat niet over mijzelf, maar over mijn kijk op de natuur en de invloed van de mens daarop. Heel belangrijk is de balans, maar door de mens wordt die nogal eens verstoord.’’

Terwijl hij ’op de praatstoel zit’, zit een drie maanden oud roodpootbosuiltje rustig op zijn schoot. Een klodder op zijn broek neemt Sam op de koop toe. Zijn ogen stralen als het gesprek op de kweek van allerlei paddenstoelen komt. ,,Ik was als biotechnisch laborant bij de Universiteit van Leiden vaak bezig met het maken van preparaten. Nog steeds experimenteer ik.’’

Sam laat de bakken met compost en houtsnippers zien, waar zwammen opkomen. Ook op diverse boomstammen groeien paddenstoelen. ,,Ik kweek alleen geen paddenstoelen waar je high van wordt. Iemand zei dat je dan verliefd wordt. Dat hoef ik niet, ik heb al een vrouw.’’

Ten slotte laat de bejaarde man het plekje zien waar eventueel een blokhut kan komen, zodat hij en zijn vrouw in hun paradijsje kunnen blijven. Het gelaat betrekt meteen. ,,Eigenlijk wil ik het er helemaal niet aan denken.’’