Zodra ze het geluid van de Eendentaxi in haar Jan Wolkerslaan in Oegstgeest hoort, veert Henny van Leeuwen (65) op. ,,Ik herken dat geluid uit duizenden”, vertelt ze zodra ze in de lavendelblauwe 2CV stapt. ,,Elke keer als ik een eend hoor en zie, denk ik: die wil ik ook!” Kleinzoon Bram van anderhalf weet dat oma gek is op deze auto’s en maakte voor haar een prentje, dat ingelijst meegaat tijdens het ritje.

De taxi brengt Henny naar een dierbare plek: het oude huis van haar grootouders en ouders aan de Essenlaan in Voorschoten. ,,Mijn ouders hadden daar een cactuskwekerij en als kind speelde ik veel bij overbuurvrouw Louise, die in Oud Woelwijck woonde. Ik ben er al ruim vijfentwintig jaar niet meer geweest.”

Terwijl de Eendentaxi snelheid probeert te maken om in te kunnen voegen op de A44, vertelt Henny over haar eerste ervaringen met een eend. ,,Ik heb rijlessen in een eend gehad, bij een rijschool in Leiden. Later, zo rond 1978 heb ik zelf een 2CV gekocht, een lichtgele. Ik vond die kleur niet mooi, maar gelukkig heb ik een handige broer. Rob heeft de auto in Rolls Royce-kleuren gespoten: diep blauw en grijs metallic. Sindsdien heette mijn eend Roy. Na een paar jaar heb ik hem helaas naar de sloop moeten brengen, de bodemplaten waren verrot.”

De Eendentaxi rijdt de geasfalteerde Essenlaan in Voorschoten op. ,,Vroeger was dit een onverharde hobbelweg. Het huis dat mijn grootouders lieten bouwen, stond midden tussen de landerijen, bomen en kassen.”

Het huis staat er nog, net als de boerderij Oud Woelwijck, die tegenwoordig een creativiteitscentrum is. De panden zijn nu omringd door een woonwijk.

Henny weet nog precies waar de cactuskwekerij was en waar het schuurtje stond waar broer Rob aan haar eend kluste. ,,Dit is een beetje onwerkelijk. Het huis is nog precies hetzelfde, net als de boerderij. Voor de rest is het onherkenbaar. Maar het is wel mooi geworden.”

Henny neemt een kijkje bij de plek waar ze samen met andere kinderen uit de omgeving heel wat uurtjes doorbracht. Ze zet haar handen tegen het raam om naar binnen te kijken. ,,Aan die tafel zaten we altijd spelletjes te spelen. Och ja, die staande klok herken ik ook. En dat schilderij hing toen ook al op die plek.”

Er is niemand aanwezig, dus na een rondje om Oud Woelwijck en nog een laatste blik op haar (groot)ouderlijk huis, tuft de Eendentaxi terug naar Oegstgeest.

Ook een ritje in de Eendentaxi maken? Mail naar redactie@leidschdagblad.nl

ldn_2_3_zomerrubriek.pdf