Met een knipoog naar die gewoonte las ik bij het begin van mijn college in de ’Big History’-cursus van de Internationale School voor de Wijsbegeerte een stukje voor uit ’Judas’ van Amoz Oz. Deze Israëlische schrijver publiceerde vorig jaar een fascinerend boek over een student die een baantje aanneemt als gezelschapsheer voor een oude man, Gersjom Wald.

Wald is slecht ter been en moet verzorgd worden. Het boek speelt in Jeruzalem, in het jaar 1960. De twee mannen nemen al pratend de geschiedenis van Israël door, het zionisme, het Israëlisch-Palestijnse conflict en vele andere zaken.

De hoofdpersoon heeft ook zijn eigen theorie over de rol van Judas bij de veroordeling en kruisiging van Jezus Christus. Kortom, het is een boek vol historie, filosofie en religie, en daar bij komt nog de hopeloze en onbeantwoorde liefde die de student opvat voor de raadselachtige schoondochter van meneer Wald. Ik vond het een van de beste boeken die ik de laatste tijd gelezen heb.

De reden voor mij om juist bij de Big History-cursus uit het boek Judas te citeren was dat meneer Wald een rabiate anti-evolutionist blijkt te zijn. Hij heeft het over ’de dwaasheid van Darwin en zijn volgelingen’ en hij geeft als voorbeeld het gedrag van katten die hun uitwerpselen begraven. Waarom komt dit uitgerekend bij katten voor en niet bij honden, koeien of paarden? Waarom heeft de natuurlijke selectie van Darwin niet de moeite genomen om bijvoorbeeld een hygiënisch varken te produceren, een varken dat zichzelf schoonlikt en zijn uitwerpselen netjes afdekt?

Wat zou ik graag in het verhaal van Amoz Oz stappen en met Wald in discussie gaan: ,,Maar meneer Wald, vergeet niet dat katten territoriaal zijn. Koeien en paarden leven in groepen; honden trekken rond. Territoriale dieren gebruiken hun ontlasting om de randen van hun territorium te markeren en daarmee soortgenoten op afstand te houden.’’

,,Maar in het midden van het territorium heeft dat natuurlijk geen nut en kun je het beter verbergen. Het begraven van uitwerpselen behoort tot het normale gedragspatroon van katachtigen. Bij de huiskat is het een vastgeroest instinct uit zijn verleden als wild dier.”

Maar meneer Wald is onbereikbaar, ik ben niet de student die hem gezelschap houdt en een boek laat geen weerwoord toe. In plaats daarvan discussieerde ik met de deelnemers aan de Big History-cursus.