ADO Den Haag is al bijna drie weken in training, speelde zaterdag uiterst solide en week geen moment voor de kleine speldenprikjes van de tweededivisionist. Uiteraard was de handelingssnelheid hoger dan bij de amateurs, maar het grote verschil was het vlijmscherpe spel als de profs een doelpunt roken. Rustig draaiende raderen in hoofd en lichaam accelereerden binnen een tel naar flitssnelheid. De amateurs konden dan alleen beduusd achterom kijken om te constateren dat de bal al in het doel lag.

De enige Katwijker die zich op De Krom een paar momenten kon meten met die kunde was Marciano Mengerink. Staand langs de zijlijn en met een man in zijn rug, opende hij in één keer de hele Haagse achterhoede door de strak aangespeelde bal met een hakje achter zijn standbeen exact op maat naar zijn collega te spelen. ,,Dat soort dingetjes moet je er gewoon inhouden, toch?”, glunderde de man die Katwijk vorig seizoen naar de titel leek te leiden. Maar met het geblesseerd afhaken van hem (breuk in middenvoetsbeentje van een teen) haakte ook Katwijk af. ,,Ik ben nu net weer drie, vier weken uit het gips, dus ik ben heel blij met hoe het ging. Ik had helemaal geen last van mijn voet. Het viel me absoluut niet tegen.”

De aanvaller miste na zijn eerder zo fraai opgezette aanval echter oog in oog met doelman Robert Zwinkels. ,,Ik wilde in de verre hoek schieten, maar raakte hem niet lekker”, aldus Mengerink, die terecht vond dat zijn ploeg naar de omstandigheden heel behoorlijk tegenstand had gegeven. ,,We zijn pas een week in training en speelden met veel nieuwe jongens. Dat is weer wennen.”

Eén van die nieuwelingen is de van FC Boshuizen overgekomen Rick Arnoldus. Terwijl bijvoorbeeld aanvoerder Robbert Susan bepaald niet zijn beste spel liet zien en de toch ervaren Bennie van Noord de bal bij het uitverdedigen zo bij Edouard Duplan in de voeten schoof, oogde Arnoldus te midden van de soms zoekende formatie de rust zelve. Alsof hij er jaren al jaren speelt. ,,Ja, ik vond zelf ook wel dat het lekker ging. Ik denk ook dat ik de ruimte die ik kreeg goed heb benut”, aldus de Leidenaar, bij wie het verplichte Katwijk-jasje met bijbehorende blouse nog wat onwennig stond. ,,Bij FC Boshuizen konden we gewoon in ons eigen kloffie lopen, dus dit is wel even wennen. Maar ik heb het erg naar mijn zin. Ik ben ook heel goed opgevangen.”

En met een wedstrijd tegen ADO Den Haag viel hij na zijn droomtransfer direct met zijn neus in de boter. ,,Het is natuurlijk mooi om dit mee te maken en je probeert je in zo’n wedstrijd toch zo goed mogelijk te laten zien.” Of het uiteindelijk tot een basisplaats leidt? ,,De voorbereiding is nog lang. Ik ben pas 20 jaar dus geduld is voor mij nu belangrijk.”

De droom van Leidenaar Henk van Schaik neemt, na onder meer twee jaar Quick Boys, inmiddels zelfs nog grootsere vormen aan. De 18-jarige centrale verdediger werd als A-junior toegevoegd aan de selectie van de Haagse eredivisionist. Hij mocht tegen Katwijk de laatste twaalf minuten invallen. ,,Tommie Beugelsdijk en Wilfried Kanon zijn meesters op mijn positie. Ik leer daar heel veel van. Het is al hartstikke mooi dat ik dit mee mag maken. Alles wat ik mee kan pakken, is mooi. ”