Vrijdag waande Ongut, samen met zijn vader Selcuk Ongut deze week neergestreken in Leiden, zich in de zevende hemel. ,,Het was voor het eerst dat hij van een grootmeester won. Hij was zo blij’’, vertelt vader Ongut. Zondag moet Ongut senior alle zeilen bijzetten om zijn zoon een beetje op te vrolijken.

De twee zijn op een minischaaktrip door Europa. Vorige week speelde Ongut nog in Barcelona, deze week is Leiden de standplaats. En hierna speelt de Hongaar een thuistoernooi aan het Balatonmeer. ,,Ik ben freelance consultant. Ik heb de luxe om een paar weken vrij te nemen. Tamas wilde graag dat ik met hem mee zou gaan.’’

Vader Ongut, van origine een Turk, offerde graag zijn vakantie op. ,,Het duurt niet lang meer voor Tamas volwassen is. Als hij achttien is zit hij niet meer op zijn vader te wachten. We hebben nu kostbare tijd samen.’’

Dat vader Ongut vervolgens halve dagen in de kleine kantine van het Leids Denksportcentrum zit terwijl zijn zoon achter het glas zijn hoofd breekt over de volgende zet, deert hem niet. ,,Hij wil me niet in de zaal hebben. Voorheen ging ik wel kijken bij hem, maar daar werd hij zenuwachtig van. Woensdag is een vrije dag. Dan gaan we wat leuks doen samen. Misschien naar het strand, of een fiets huren en de omgeving verkennen. Van wat ik gezien heb van Leiden is het mooi hier.’’

Toernooidirecteur Jan Bey brengt ondertussen een biertje naar een van de arbiters. Die staan al bijna vijf uur op de benen. De meeste partijen zijn al afgelopen, maar op een paar borden wordt nog om elk stuk gestreden. Tot nu toe is Bey zeer tevreden over de elfde editie van ’zijn’ toernooi. Op vrijdag kreeg hij nog een teleurstelling te verwerken. Vijf Indiërs kwamen niet opdagen, onder wie de nummer zeven van de plaatsingslijst. ,,Alles leek in orde. Ik had alles ingevuld voor hun visa. Maar ze kwamen niet. Gelukkig hebben we nog een paar spelers uit India over’’, zei Bey. Onder hen is de nummer één van de plaatsingslijst Sandipan (ELO 2575), die vrijdag dus een vroege tegenslag te verwerken kreeg tegen Ongut (ELO 2114).

Ook de oorspronkelijk hoogstgeplaatste speler, de Brit David Howell, zegde ter elfder ure af. ,,We zouden 174 deelnemers hebben. Dat zijn er uiteindelijk 161 geworden. Dat is nog steeds een heel mooi aantal. Misschien wel beter, want we hebben de tafels ietsje ruimer neer kunnen zetten. Nu kunnen spelers tenminste normaal van hun plek komen om een kop koffie te halen.’’

Of een colaatje, want het aantal jeugdige spelers valt op. Tussen de grijze en kalende hoofden, die zijn er zeker ook, zitten verrassend veel tieners, gekleed in een hoody of een hip T-shirt. ,,Dit is een goed toernooi voor jonge spelers’’, zegt vader Ongut. ,,De voormalig trainer van Tamas, grootmeester Horvath Csaba, heeft ons aangeraden mee te doen. Hij heeft zelf ook een paar keer meegedaan hier. Er zijn hier goede spelers. Van die strijd worden jonkies sterker.’’

Winnen en verliezen horen beide bij dat sterker worden. Tamas Ongut weet er inmiddels alles van. Hij trekt zijn capuchon over zijn hoofd en loopt samen met zijn vader het Denksportcentrum uit. Het is nu tijd voor elkaar.