’En passant’ leidt hij sinds z’n 29ste het bijna zestig jaar oude familiebedrijf in makelaardij, verzekeringen, hypotheken en pensioenen. Een bedrijf dat, hoewel één van de grootste in de branche, ook niet aan de recessie ontkwam. Wim moest daardoor recent veertig medewerkers ontslaan en zeven van de elf vestigingen sluiten. Tel uit je winst.

Ook ik ken Wim ’uit het Leidse’. Voor een geïnterviewde is het bepaald geen voordeel als ik (te)veel inside-informatie over hem of haar heb. Zo weet ik van Wim dat hij gereformeerd is opgevoed, twee mislukte huwelijken achter de rug heeft, er recent achter kwam dat hij ADHD heeft en dat hij bepaald geen blad voor de mond neemt. Als hem iets dwars zit, mailt of twittert hij dat meteen van zich af. Tsja, dergelijke zaken, hoe triviaal ook, kunnen we dus niet onbesproken laten.

Hij denkt over veel van mijn (vrijpostige) vragen zichtbaar na, maar toont zich een open en eerlijke gesprekspartner.

’Viel het mee of tegen’, vraag ik hem na het interview.

’Ik vond het léuk’, zegt hij.

Ondanks de rotvragen.