Als de Zandbergens na een regenachtige training op een rij zitten, is de gelijkenis treffend. Joey (27), Mitchell (23) en Sammy (20) zijn duidelijk broers. Alleen Rob (23) valt uit de toon. Hij is geen familie, ook geen verre. ,,Ik wil er niets mee te maken hebben’’, grijnst hij. Mitchell, de meest gevatte van het stel, kopt de voorzet in. ,,Jammer hè, voor je.’’

Het is geen vooropgezet plan geweest dat ze met z’n vieren bij Rijnvogels spelen, het is ook niet uit luxe, maar het bevalt prima. ,,We staan er niet voortdurend bij stil, maar mooi is het wel’’, lacht Sammy. ,,Er worden grapjes gemaakt waar de andere Zandbergens blijven. Mijn moeder achter de bar, mijn vader als sponsor. Voor hen is het wel prettig: zij hoeven niet meer te kiezen bij wie ze gaan kijken.’’

Ondenkbaar is het allerminst dat ze dit seizoen alle vier tegelijk binnen de lijnen staan. Rob is centrale verdediger, Joey rechtsachter, Sammy aanvallende middenvelder, Mitchell doelman. Die laatste herstelt van een zware enkelblessure. ,,Drie Zandbergens in het team moet zeker lukken’’, zegt Joey. ,,De vierde laat even op zich wachten.’’ Mitchell grijnst: ,,Maar die komt er aan.’’

Aanzet

Joey, de oudste van het viertal, heeft de aanzet gegeven voor de Zandbergen-verzameling. Hij kwam twee seizoenen samen met trainer Hein van Heek over van Voorschoten ’97. ,,Vervolgens is Mitchell gekomen, omdat dit zo’n leuke club is.’’

Mitchell: ,,Toen ik door Rijnvogels werd gevraagd om te komen keepen, hoefde Joey me niet over te halen. Het maakt hier niet uit of je in het eerste of zesde speelt. De mensen vangen je goed op.’’

Sammy dacht twee seizoenen geleden door te breken bij Rijnsburgse Boys. Hij speelde nog in de bekerwedstrijd tegen PSV. Toch kreeg hij van trainer Niek Oosterlee te horen dat hij voorlopig op weinig speeltijd kon rekenen. De middenvelder beproefde zijn geluk bij Noordwijk. Daar kwam hij vorig seizoen mede door blessureleed nauwelijks aan spelen toe. ,,Uiteindelijk heb ik me deze zomer op het laatste moment aangemeld bij Rijnvogels.’’

Trots zag het publiek op Middelmors vorig seizoen dat met Rob Zandbergen eindelijk weer een échte Rijnsburger doorbrak. Hij begon het seizoen als basisspeler, maar werd na een zege onverwacht gepasseerd door Oosterlee en bleef vervolgens bankzitter. ,,In de winterstop hebben we een positief gesprek gehad. Alleen sprak er voor mijn gevoel niet echt vertrouwen uit. Rijnvogels wilde me dolgraag hebben.’’

Gemene deler

Het gedeelde verleden bij Rijnsburgse Boys is dus de gemene deler.

Sammy: ,,Het liefst zouden we daar met z’n vieren in het eerste spelen.’’

Joey: ,,Ik volg altijd de uitslagen, het blijft mijn club. Maar ik ken er geen speler meer uit het eerste elftal.’’

Rob: ,,Ze vonden het niet leuk dat ik mijn vertrek aankondigde. Vooral de supporters werden gek.’’

Sammy: ,,Ik denk dat bij de club het belletje nu wel is gaan rinkelen.’’

Joey: ,,Nee, joh. Rijnsburgse Boys is de top van de topklasse. Wij mogen als jongens van het dorp deel uitmaken van de selectie, maar vervolgens worden op het laatste moment allerlei oud-profvoetballers gehaald.’’

Rob: ,,De druk is ook wel groot. Supporters en sponsoren willen kampioen worden.’’

Joey: ,,Om het daar te redden, moet je van heel goeden huize komen. Als Rob het al niet redt, is het bijna onmogelijk.’’

Rob: ,,Het was ook mijn eigen keuze. Ik had kunnen blijven, maar ik had er geen goed gevoel bij.’’

Terwijl dorpsgenoten Katwijk en Quick Boys zich opmaken voor de titelstrijd in de hoofdklasse, is handhaving de doelstelling van debutant Rijnvogels. De voorspoedig verlopen voorbereiding geeft hoop.

Joey: ,,Ik denk dat we het redden.’’

Rob: ,,Die underdogpositie vind ik wel lekker.’’

Joey: ,,Zij móeten van ons winnen.’’

Mitchell grijnst: ,,En er gaan hier dit seizoen weinig clubs winnen.’’

Rob: ,,Handhaving is de eerste doelstelling, derby’s winnen de tweede.’’

Joey: ,,Want het is niet zo dat meedoen belangrijker is dan winnen.’’