Van der Geest won op de Alkmaarse ijsbaan de eindsprint van de rijdsters die een ronde voorsprong hadden. Een paar ronden voor het einde waren echter drie rijdsters uit dat groepje vertrokken. ,,Het was gokken in de finale’’, vertelt de Warmondse. Zij wilde per se in de rug van Carien Kleibeuker, die vorige week nog zilver won op de WK afstanden, blijven zitten. ,,Zij is zo snel. Als ze één keer haar benen strekt, is ze weg.’’

Van der Geest was bang dat als iemand anders op dat moment achter Kleibeuker zou zitten, er een gat zou vallen dat Van der Geest nooit meer zou kunnen dichten. En dus was de Warmondse als een schaduw van Kleibeuker, die dat allesbehalve kon waarderen.

,,Ze is vooral erg boos op mij, maar ze ging zelf te laat’’, zegt Van der Geest over het moment dat de drie rijdsters, latere winnares Ineke Dedden, Daniëlle Lissenberg en Birgit Witte, er vandoor gingen. ,,Daarna wachtten we lang voordat we gingen rijden. Te lang. Ach, ik heb een prima wedstrijd gereden.’’

Dat geldt voor het hele seizoen van Van der Geest. Ze won twee keer. De mooiste overwinning was die op de Weissensee, tijdens de Aart Koopmans Memorial. ,,Absoluut het hoogtepunt van het jaar. Vooral de manier waarop ik won. Alleen aankomen, prachtig.’’

De start van het marathonseizoen was wat stroef voor de Warmondse. ,,Ik had veel getraind voor de langebaan. Ik moest echt weer wennen aan de tempowisselingen op de marathon en ik miste wat hardheid’’, zegt Van der Geest. Bovendien miste ze november en december een aantal marathons vanwege langebaanwedstrijden. Toch is ze nog als achtste geëindigd in het klassement.

Na haar eigen wedstrijd, waarin zus Loesanne 45ste werd en Tessa Witteman 34ste, zag Van der Geest broer Leander tiende worden bij de mannen. Hij eindigde als 24ste in het eindklassement. Thom van Beek kon net als afgelopen woensdag wegens ziekte niet van start gaan, waardoor hij zakte naar de achtste plaats in het klassement.