Met mijn 22 jaar op deze wereld, behoor ik tot die laatste categorie - ik weet overigens niet wanneer het keerpunt komt. De afgelopen jaren heb ik er van alles aan gedaan om mee te kunnen doen in de wereld van de volwassenen. In plaats van een korte coupe, heb ik gekozen voor een wat langere haardracht.

Mijn sportschoenen heb ik ingeruild voor echte herenschoenen. Ik draag in de zomermaanden geen korte broek, maar een lange spijkerbroek. Geen shirtjes met dubieuze bedrukkingen, maar overhemden. Ook heb ik een echte RayBan-zonnebril, die ik te pas en te onpas draag. Kortom: ik doe er alles aan om mij als jonge heer te doen voorkomen.

Des te frustrerender is de opmerking, op het moment dat ik het station van Leiden uit stap. ,,Jij komt zeker voor de El Cid-week?'', zegt een studente tegen me. In haar hand heeft ze een kaart van Leiden, met daaraan vastgemaakt een eenvoudige bieropener. ,,Nee'', antwoord ik schuchter. Terwijl ik voel dat alle jaren van inspanningen met één zin worden tenietgedaan.