Een stroom van opbeurende aanwijzigingen, afkomstig uit de mond van trainer Paul van der Zwaan, schalde over het sportpark. Over karakter tonen, nog één keer alles geven, mentaal sterk zijn, strijden tot de laatste snik. Het mocht niet baten. Door twee schlemielige tegentreffers kort na rust kreeg de moedeloosheid dan toch vat op UVS, dat er ook fysiek flink doorheen zat.

Vanwege het ontbreken van lichtmasten rond het hoofdveld was een bijveld het decor van het afscheid. Daar droop de symboliek van af: de club die in de zoektocht naar meer publieke belangstelling van speeldag wisselt, in actie op een veld met slechts aan één kant omheining.

Bestuursleden en spelers reisden gezamenlijk af naar Alkmaar, in een spelersbus. Ook dat had iets symbolisch: de selectie mag dan getergd zijn over het besluit om naar de zaterdagse derde klasse over te stappen, UVS voetbalt niet tegen het eigen bestuur. Gezamenlijk gingen ze het einde van honderd jaar en één maand zondagvoetbal tegemoet.

Ploegen die nergens meer om voetballen, ogen doorgaans lusteloos. Bij volledig uiteen vallende teams ontaardt het niet zelden in een ongedisciplineerde chaos. Precies het tegenovergestelde werd zichtbaar bij UVS. De grillige ploeg is bijna onverslaanbaar geworden sinds de spelers in de krant moesten lezen wat de toekomst van de club is.

In de lokale Alkmaarse krant mocht UVS dan omschreven zijn als spookelftal, het speelde gisteravond in de eerste helft feller dan de tegenstander. Scherpe verdedigende tackles rond de middenlijn van aanvallers als Mats van der Poel en Remy Constancia waren exemplarisch voor de Leidse geestdrift. Die werd aanvankelijk ook nog eens gekoppeld aan sterk, verzorgd, doordacht, creatief veldspel. Genieten was het van het inzicht van Jochie Sebrechts en de snelheid van Remy Constancia.

Hoe zonde is het dat dit schitterende team volledig verbrokkelt. Een langer samenzijn, de nacompetitiefinale, kwam in zicht toen Mats van der Poel het eindstation was van een fraaie aanval (0-1). Sebrechts verzuimde oog in oog met de doelman de voorsprong te verdubbelen.

Vlak na rust leed centrale verdediger Rico Westdorp niet voor het eerst balverlies in de opbouw, waarna doelman Niels van den Burg slapjes ingreep bij het schot van Menno Meijland. De spits van AFC ’34 strafte luttele minuten later een tweede Leidse blunder af, waarbij verdedigers en keeper zich lelijk verkeken op een lange bal van achteruit.

Zo eindigde het zondagtijdperk op donderdag. ,,Het is klaar’’, sprak Van der Zwaan, terwijl hij een sigaret opstak. ,,Dat is vreemd. Het doet wel een beetje pijn. Vooral omdat we een ploeg hebben waar best wat moois van te maken is en waarmee we door hadden kunnen groeien.’’

UVS: V.d Burg, Berdai (70. Scheurwater), Westdorp, Van Vliet, Menken (80. Derouich), V.d Weijden, Mink, Van der Poel, Parami, Sebrechts, Contancia.