Tussen de demonstraties van verschillende muziekstijlen door, moesten we natuurlijk ook even naar een officieel praatje. In een klaslokaal verzamelden zich dertig leerlingen en ouders.

De dienstdoende docent was nog geen minuut ver bij zijn studie-uitleg, toen hij werd onderbroken. Er zat iemand in de zaal die alleen Engels verstond. Hoe moest dat nou verder, zo vroeg een van de aanwezigen. ,,Geen probleem’’, zei de docent, die moeiteloos omschakelde in bovengemiddeld Engels.

Toch, voor één persoon werd de moerstaal wel heel achteloos terzijde geschoven. Mijn dochters zocht kort na de abrupte omschakeling even oogcontact met mij. Zij weet dat ik een bloedhekel heb, en het aanstellerig vind, dat het Nederlands zo vaak voor Engels wordt ingewisseld.

Ze hoefde echter niet bang te zijn; ik was nog vrolijk van de muziek en niet van plan een scène te schoppen. Maar ik vind wel (en Louis van Gaal bewijst wekelijks waarom) dat die docent had moeten vragen: ,,Ik ga nu over op het Engels. Is er misschien iemand die dáár een probleem mee heeft?’’