Volgende week kan het Nederlands team, dat in december zo verraste met zilver tijdens het WK, zich plaatsen voor de Spelen. Vrijdag 18 maart begint in Metz het OKT. Nederland zit met gastland Frankrijk, Japan en Tunesië in een poule. De beste twee plaatsen zich voor Rio. „Dat moet lukken, maar je weet het natuurlijk nooit”, vertelt keepster Van der Wal thuis in Zoeterwoude.

Eerst volgt vanavond en zaterdag nog een dubbele ontmoeting met Spanje in het kader van kwalificatie voor het EK, eind dit jaar. Dat is prettig, vindt Van der Wal. „We hebben elkaar na het WK niet meer gezien. Iedereen is weer naar haar eigen club gegaan. De meeste internationals spelen in het buitenland. Het is goed om weer in het ritme te komen voordat het OKT begint.”

Van der Wal (36) is een van de weinige internationals die in Nederland spelen. Na een profavontuur van negen jaar in Duitsland, Spanje en Frankrijk keerde ze twee seizoenen geleden terug bij Quintus in Kwintsheul, de club waar haar carrière begon. „Ik miste mijn familie. En ik had Laura leren kennen”, vertelt de keepster. Laura is vriendin Laura Wijsman. Zij is de reden waarom Van der Wal na haar buitenlandse avontuur in Zoeterwoude is neergestreken. Twee jaar geleden kochten de twee een huis in het dorp. „Zoeterwoude is leuk. Lekker rustig, maar op de fiets zit je zo in Leiden”, zegt Van der Wal.

Stiekem

Stiekem kijkt ze al een beetje uit naar het leven zonder handbal, want na Rio stopt ze. Ook Wijsman kan bijna niet wachten. „We zijn een paar weken geleden op zaterdag uit eten geweest. We hadden onze agenda’s naast elkaar gelegd en kwamen er achter dat dat de laatste keer was dat dat kon tot eind augustus”, zegt Wijsman.

Niet dat ze dat erg vinden. De komende maanden is alles nog op handbal gericht. Van der Wal is met Quintus in de race voor landstitel, maar het hoogtepunt uit haar carrière moet komen in Rio de Janeiro. Daar wil de keepster, die in 2000 al debuteerde in het Nederlands team, haar loopbaan afsluiten.

Het had overigens weinig gescheeld of Van der Wal had helemaal geen handbalcarrière gehad. Als kind wilde ze schaatskampioen worden. „Dat was in de tijd van Rintje Ritsma, Falko Zandstra en Bart Veldkamp. Zij wonnen alles. Dat wilde ik ook, maar ik was niet er niet goed in.”

Handballen deed ze wel sinds haar vijfde. Als veldspeler. „Maar eigenlijk vond ik voetbal veel leuker”, grijnst ze. Een uitstapje naar die sport was echter van korte duur. Ze moest stoppen van de dokter wegens een aandoening aan haar knie. „Toen zei een meisje bij me in de straat: dan kom je toch weer handballen? We hebben nog een keeper nodig en in het doel heb je geen last van je knie.” Zo belandde Van der Wal bij toeval onder de lat. Een lange carrière volgde.

Hoogte- en dieptepunten wisselden elkaar af. De grootste teleurstelling kwam vier jaar geleden. Oranje miste op één doelpunt de Spelen. Spanje verloor in de slotwedstrijd van het OKT met doelpunt verschil van Kroatië. Resultaat: de drie landen eindigden als eerste in de poule, Kroatië en Spanje gingen naar Londen op doelsaldo en Nederland (dat van Kroatië gewonnen had) moest thuisblijven. Nog steeds voelen de Oranjespeelsters zich ’genaaid’ door de Spaansen. „Ik denk er nog wel eens aan terug. Dat was dramatisch. Het heeft ook wel even geduurd voor ik over de teleurstelling heen was”, zegt Van der Wal. „Eigenlijk wilde ik na Londen stoppen, maar zo wilde ik geen afscheid nemen van de sport. Bovendien ging het keepen erg goed. Ik heb altijd zo hard gewerkt en we waren zo dichtbij. Ik had het gevoel dat het een keer goed moest komen.”

Zilver

We zijn vier jaar verder en Oranje is nu dichterbij plaatsing voor de Spelen dan ooit. Met het zilver van het WK op zak is het zelfvertrouwen groot bij Van der Wal en haar teamgenoten. Om een herhaling van vier jaar geleden te voorkomen, wil Van der Wal meteen de openingswedstrijd van het OKT tegen gastland Frankrijk winnen. Dat is de sterkste tegenstander. Normaal gesproken plaatsen Frankrijk en Nederland zich voor Rio. Japan en Tunesië werden op het WK respectievelijk 19de en 21ste. „Als we meteen winnen van Frankrijk, hebben we alles zelf in de hand. Anders kunnen we in zo’n zelfde situatie komen als vier jaar geleden. Dat willen we echt niet. Nu moeten we de Spelen gewoon gaan halen.”