Ze zijn een beetje het buitenbeentje van de nationale equipe. Waar alle andere ploegen een vastomlijnd programma hebben met een eigen bondscoach, moet de lichte acht de eindjes zelf aan elkaar knopen. Het is een bewuste keuze van de roeibond die geen geld heeft om de niet-olympische discipline lichtgewicht (gemiddeld 70 kilo per persoon) acht te financieren.

Ook het feit dat de ploeg tijdens de Holland Beker twee maanden terug een nationaal record roeide, kon daar niets aan veranderen. Geld voor trainingskampen schrapen de roeiers bijeen via regionale trainingscentra, universiteiten en verenigingen. ,,We moeten creatief zijn. De coaches, die alles vrijwillig doen, hebben bergen werk verzet’’, aldus Van Kints, die vooral probeert het voordeel ervan in te zien. ,,Het heeft geen zin om je te gaan ergeren want dan gaat het tegen je werken. We gebruiken het juist als iets positiefs. We doen dit helemaal zelf, dat creëert ook een saamhorigheidsgevoel. Het is wij tegen de rest’’, zegt de Leidenaar.

Mongoolse tent

Dus verblijven de roeiers deze week niet, zoals alle andere Nederlandse toproeiers, in een luxueus appartement vlakbij de Bosbaan, maar op een boerderij van kennissen van Van Kints in het gehucht Stokkelaarsbrug nabij Ouderkerk aan de Amstel. Niet dat er voor iedereen plek is in de boerderij, dus slapen zes man in een Mongoolse tent buiten op het terrein. Zelf heeft Van Kints toevallig ook zo’n tent gebouwd. ,,Toen ik na de middelbare school vijf maanden door Canada zwierf en niet goed wist wat ik daarna wilde doen, bedacht ik me dat als ik er niet zou uitkomen ik altijd nog kon gaan reizen. Toen heb ik als een soort back-up plan bedacht zo’n tent te maken, waarmee je altijd weg kan. Ik ben er vervolgens een half jaar mee bezig geweest’’, vertelt de roeier lachend.

Optimaliseren

Dat back-up plan is nog niet nodig geweest. Het wordt aanvankelijk een studie Biologie in Leiden en terwijl Van Kints geen typische studentenroeier is (’Ik heb inderdaad geen kale kop en een Oakley-zonnebril’) komt hij bij Njord terecht. ,,De vader van mijn toenmalige vriendin had daar ooit actief geroeid en voordat ik het wist, zat in een wedstrijdboot die elke dag trainde.’’ Hij wordt gegrepen door de sport. ,,Je bent op allerlei fronten bezig alles te optimaliseren. Kracht, techniek, conditie maar ook de sociale component is belangrijk.” Na een jaar biologie switcht de geboren Hagenees van studie naar Bouwkunde in Delft, maar hij blijft zijn vereniging aan de Morsweg trouw. ,,Ik had hier mijn plek gevonden. Onze ploeg was heel hecht en bijna iedereen ging door met roeien, daar wilde ik deel van blijven uitmaken.’’

Medaillekansen

Van Kints ontwikkelt zich vervolgens snel als roeier. Dat hij nu al meedoet aan een WK is wennen voor de relatief onervaren roeier. ,,Ik kijk nog steeds elke dag mijn ogen uit. Het is één grote leerschool. Tot vorige week werd ik nog elke ochtend wakker met het idee: ik ga gewoon naar een WK. Toch is Van Kints niet enkel tevreden met deelname. In een veld met maar vijf boten lonkt een medaille. ,,Duitsland en wereldkampioen Italië hebben sterke boten, maar van de Amerikanen en Turken weten we weinig, dus dat kan zomaar goed uitpakken.” Als het goed is, begint in Amsterdam echter pas de internationale carrière van Van Kints. Ultieme droom is deelname aan de Olympische Spelen. Die reis met de Mongoolse tent laat dus nog even op zich wachten.