De Leiderdorper (25) heeft een Franse moeder en een Nederlandse vader en is de helft van een tweeling. Samen met broer Niels komt hij al sinds zijn zeventiende uit voor de ’Haantjes’, eerst voor de beloften en later voor het ’grote’ Frankrijk. In tegenstelling tot Pieter maakt Niels echter geen deel uit van de ploeg van de Nederlander Jeroen Delmee, die zich niet gekwalificeerd heeft voor de Champions Trophy, maar wel deelneemt aan het WK, in december in India. ,,Een droom die uiteenspat. Ik behoorde tot de voorselectie van 25 spelers, maar ben als eerste afgevallen’’, vertelt de verdediger. ,,Een enorme klap. Ik heb al jaren een moeizame relatie met de nationale ploeg. Met de vorige bondscoach had ik geen goed contact, mede door de taalbarrière, denk ik. Daarom was ik ook zo blij met de aanstelling van Delmee. Ik had echt een goed gevoel de laatste tijd en het ging ook lekker. Dat maakt het zo pijnlijk. Ik zag dit niet aankomen. Mijn pech is dat de verdediging staat. De vier achterin zijn meestal dezelfde. Maar ik hoopte toch minimaal als reserve mee te mogen.’’

Verrassend zilver

Overigens is ook zijn broer nog niet zeker van zijn plek in de definitieve selectie. Niels: ,,Hij is aanvaller en ook voorin is de concurrentie groot. Er moeten nog vier jongens afvallen en hij moet zich zeker nog laten gelden. Ik hoop echt dat hij er wél bij is. India is toch bijzonder voor ons. Met Jong Frankrijk wonnen we daar in 2013 zilver op het WK onder 21. Een daverende verrassing en bovendien een enorme stimulans voor het Franse hockey. Met de groep van toen zijn we doorgegroeid naar het A-team. We behoren nog niet definitief tot de subtop, maar timmeren zeker aan de weg. We moeten vechten voor een plek in de top12 en landen als Canada en Ierland voorbij zien te streven, zodat we structureel mee kunnen gaan doen aan de eindronden van grote toernooien.’’

Belgisch avontuur

De broers Van Straaten begonnen met hockeyen bij Alecto, in Leiderdorp. Dit seizoen speelden ze bij HDM. Die Haagse hoofdklasser verlaten ze nu voor een Belgisch avontuur. ,,Ik ga naar Royal Antwerp. Een club die is gepromoveerd naar het hoogste niveau en daar een ’blijvertje’ wil worden. Daarbij is voor mij, als centrale verdediger, een belangrijke rol weggelegd. Pieter gaat bij Waterloo Ducks spelen, een topclub met veel internationals, die voor de titel moet gaan. Ik heb er zin in. We zijn beiden avontuurlijk ingesteld. Dat is ook de reden dat we er op jonge leeftijd voor kozen een interlandcarrière in Frankrijk op te bouwen. Een reden om in België te gaan spelen, was bovendien dat we dan wat nauwer in contact staan met het Franse hockey. Er spelen veel Fransen in de Belgische competitie en de assistent-bondscoach is ook coach van Pieters nieuwe club. Ik hoop na het WK wel weer aan te sluiten bij de nationale selectie.’’

De overstap betekent dat de tweeling voor het eerst echt gescheiden wordt. ,,Ik speel in Antwerpen, Pieter nabij Brussel. We gaan dus ook niet samenwonen, zoals de afgelopen jaren, in het centrum van Leiden. Onze carrières hebben altijd parallel gelopen, met uitzondering van het jaar waarin ik voor Qui Vive speelde en hij voor HDM. Een van mijn beste seizoenen trouwens. Misschien geen toeval. We worden altijd als één gezien. De ’hockeytweeling’. Maar voor je ontwikkeling is het ook goed eigen ’space’ te hebben. Neemt niet weg dat we onafscheidelijk blijven. Onze band is met geen pen te beschrijven.’’