Dit is de eerste keer dat ik een ingezonden stuk stuur naar ons aller Leidsch Dagblad, waar we al ruim 40 jaar op geabonneerd zijn. Wat is er dan aan de hand? Ons LD dreigt ernstig te worden gekortwiekt en dat mag beslist niet gebeuren!

Waarom lezen wij een regionaal dagblad? Omdat wij willen weten wat er in onze streek gebeurt. En dat op een prettige en deskundige wijze door journalisten die weten hoe de hazen lopen. Juist door de grondige kennis van hun ’jachtgebied’ kunnen zij verbanden (bloot)leggen die wij anders mogelijk zouden missen. Ze zijn het aanspreekpunt van bezorgde burgers, verenigingen en bedrijven, die door instanties eindeloos van kastjes naar muren worden gecaramboleerd. In uitstekende interviews met (on)bekende streekgenoten lezen wij hoe die leven en wat zij meemaken. Dankzij gedegen onderzoeksjournalistiek weten we nu van de macht van de hotelbaronnen in Noordwijk. Kunst en cultuur, sport, techniek. Over dit alles wordt op een rustige, gedegen manier dagelijks verslag gedaan.

Zo leerden wij diverse journalisten bij naam en soms zelfs persoonlijk kennen. Dick van der Plas - die wij nog steeds node missen - door de wijze waarop hij over zijn streek, familie en vooral zichzelf met veel zelfspot schreef. Sjaak Smakman en Erna Straatsma namen het stokje van hem over en ook Paul de Vlieger, die we in de Filmhuis Lisse tegenkomen en daardoor (?) door collegae nu ook als filmkenner wordt erkend. Stuk voor stuk ervaren journalisten die hun pappenheimers kennen en die doorvragen waar dat moet. Zij geven hun kennis en kunde door aan jongere collegae, Roy, Liza en Alieke, die meegroeien en zo de continuïteit van het LD waarborgen. Zelfs ingezondenbrievenschrijvers zoals Aad van der Gulik leerden we ’kennen’.

Met z’n allen zorgen zij dat de vele vragen die in onze samenleving leven op een deskundige en objectieve manier beantwoord worden. Daarmee verdedigen zij onze democratie en onze rechten, die maar al te makkelijk door opportunisten en populisten worden bedreigt. Maar ook wijzen zij ons fijntjes op onze plichten die uit diezelfde rechten voortkomen. Wat zou er gebeuren wanneer dat minder wordt? Ik durf er haast niet aan te denken… U toch ook niet?!

Sjoerd Heeringa, Lisse

Geen dag zonder

44 jaar getrouwd en al net zo lang het Leidsch Dagblad in de bus. En daarvoor al bij mijn ouders dagelijks dezelfde krant! Als bewoner van Leiden en omstreken kan je geen dag zonder, toch? Blijf alstublieft strijden voor de regionale krant.

Wim Neuteboom, Leiden

Vliegenzwam

Het is heel, heel erg te hopen dat het niet zo ver komt dat de regionale kranten van het toneel verdwijnen. Het is ook niet te hopen dat het personeelsbestand zo ver wordt ingekrompen dat de kwaliteit zo achteruit gaat dat nog meer mensen hun abonnement opzeggen.

Het is echter zorgelijk. Als ik lees dat een grote investering van uw moederbedrijf alleen maar heeft geleid tot een geringere afname van het aantal abonnees, ben ik bang dat het vechten tegen de bierkaai is. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat het niet zo ver komt en er voldoende mensen zijn die deze krant een warm hart toedragen en abonnee worden en blijven. Er wordt in ons winkelcentrum wekelijks geworven door het Leidsch en Haarlems Dagblad. Ik neem aan dat ook de andere regionale bladen hun best doen. Of dat voldoende helpt? Ik bid er voor.

Op de ansichtkaart een Vliegenzwam, de meest tot de verbeelding sprekende paddenstoel. Rood met witte stippen. Deze paddenstoel wordt in verband gebracht met heksen en tovenarij.

Wellicht is er wat toverkracht nodig is om deze krant te redden van de ondergang. Ze zijn giftig maar deze paddenstoelen overgoten met water koken en dan de thee drinken, daar word je dronken van. Ik word echter liever dronken van geluk als het lukt deze krant voor de volgende 100 jaar te redden. Dan hebben we deze paddenstoel niet nodig.

Aad van der Gulik, Lisse