Zaterdag

Het was ontzettend afzien vandaag. Ik voel me slecht, dus ik houd het kort. Zo goed als ik de etappe gisteren doorkwam, na mijn zware val op donderdag, zo moeilijk ging het vandaag. Ze zeggen dat de tweede dag altijd het ergst is. Dat bleek wel. Bergop ben ik in de grupetto, de ‘bus’, gaan zitten. Op die manier heb ik deze dag overleefd. Nog één etappe, met loodzware beklimmingen, dan is het rustdag. Die komt op een uitstekend moment.

Zondag

Ook dit was een heel slechte dag. Ik had veel last van mijn verwondingen, waarschijnlijk reed ik met wat verhoging rond. En dan was het ook nog eens een etappe die eindigde met twee loodzware beklimmingen. Het was vechten om in de Vuelta te blijven. Dat is gelukt, maar ik hoop dat mijn lijf met de rustdag van morgen snel opknapt. We gaan zo vliegen en daarna wil ik maar één ding: rust.

Dinsdag

Het gaat gelukkig weer wat beter met me. In de tijdrit ben ik vandaag niet voluit gegaan. Ik heb wel even getest hoe het voelde als ik dat deed. Dat viel niet tegen. Mijn lichaam herstelt goed. Hopelijk zet dat door, want het worden nog een paar mooie dagen in de bergen.

In mijn vorm van voor de val is het echt genieten, zo’n grote ronde. De laatste dagen was het alleen maar afzien. Gelukkig kreeg ik veel steun van ploeggenoten en vanuit Nederland van familieleden en vrienden. Dat doet me goed.

Woensdag

Weer een heel lange en slechte dag. Mijn lijf werkt voor geen meter. De hoop die ik had op verbetering, blijkt onterecht. Ik heb veel last van een breukje in mijn rechterrib, opgelopen bij de zware val vorige week, waar ik eerst nog bijna geen last van had. De hoop op een paar goede dagen heb ik dan ook opgegeven. Ik ga er van uit dat het ‘harken’ wordt tot aan Madrid.

Donderdag

Meestal zijn we na de finish vrij snel in het hotel, nu pas rond 22 uur. Aan deze dag heb ik weer een slecht gevoel overgehouden. Pas na anderhalf uur reed er een kopgroep weg. Tot dat moment werd er heel hard gereden, op een lastig parcours met veel klimmetjes. Ik heb toen echt enorm afgezien, maar overleefde het. Toen Katusha vervolgens doortrok in de finale, ben ik in de grupetto gaan zitten.

Met de coaches heb ik overlegd of het verstandig is om door te gaan. Zelf wil ik zeker door, alleen moet het wel verantwoord zijn. Ik heb nog de overtuiging dat ik er op het eind sterker van word als ik doorga, dus ik ga morgen van start. Wanneer ik voel dat het echt misgaat, zal ik afstappen, maar daar ga ik niet vanuit. De gebroken rib en de verwondingen vreten veel energie, maar ik word goed verzorgd.

Nog drie dagen te gaan.

Vrijdag

Deze dag ben ik redelijk goed doorgekomen, ook al is het gevoel niet goed. In vergelijking met de afgelopen etappes ging deze relatief rustig van start, dat scheelde een stuk. Met nog vijftien kilometer te gaan werd ik gelost en ben ik rustig naar de finish gereden.

Vandaag zaten vier ploegmaten mee in de kopgroep van 29 man. Dat is echt goed. Ik ben trots op die gasten, ook al had ik er zelf graag bij willen zijn, maar het is niet anders. Morgen nog een heel zware bergetappe, met slecht weer. Een kwestie van volle bak rijden en het lijf nog één keer goed leegtrekken.