Op de vraag van zijn collega Edwin Boogaard of UVS de ambitie had om te promoveren, reageerde Mat Tombe vooraf met stelligheid. ,,Uiteraard. Dat moet je altijd als club willen. Anders had ik deze trip laten lopen, want waarom zou je er dan nog energie in steken?” De Leidse voorzitter vindt alle derby’s in de tweede klasse ‘leuk en aardig’, maar wil weer hogerop met ‘zijn’ club.

Een zienswijze die ook te billijken is. Het complex van UVS leent zich ervoor om te acteren op hoger niveau en de selectie van dit seizoen toonde aan over genoeg kwaliteiten te beschikken. Vanaf half december werd geen enkele wedstrijd meer verloren en een tweede plaats of kampioenschap had het gevolg kunnen zijn. In speelronde 24 en 25 vergooiden de blauwwitten echter kansen door Docos en RCL niet meer te pijnigen (tweemaal 1-1, HK). Een periodetitel kwam de ploeg van Steef Roodakkers alsnog toe, maar tegen de nummer twee uit de tweede klasse D, BVCB bleef de roodwitten voor op doelsaldo, liet UVS weer na zichzelf te belonen.

In de reguliere speeltijd waren de ploegen aan elkaar gewaagd. Roodakkers claimde na afloop dat zijn ploeg de controle had gehad, maar het zou te ver doorvoeren om te stellen dat de thuisploeg wel ernstig in de problemen was geweest. Slechts Thom de Vries kreeg vlak voor rust een kopkans, maar voor het overige misten de beide ploegen de overtuiging en scherpte.

Pas in de noodzakelijk geworden verlenging ontbrandde de tweestrijd. Joey Salij kreeg ruim baan en de weer prima acterende jonge doelman Jesse Haak werd eenmalig geklopt. Zowel Roodakkers als De Tombe waren van mening dat UVS in deze situatie steken hadden laten vallen. Dat was waar, want waarom was geen enkele verdediger in staat om de invaller een halt toe te roepen? ‘Te lief, niet meedogenloos en niet volwassen genoeg’, zo luidde het gegronde oordeel.

Uiteindelijk ook wel een niet misplaatste eindconclusie waarbij heel veel goed ging bij UVS, maar er zeker verbeterpunten moeten worden meegenomen naar het volgende seizoen. Dat neemt niet weg dat de Leidenaars genoeg kansen kregen om de opgelopen averij alsnog weg te poetsen. Een inzet van Bart van der Weijden werd na de 1-0 gekeerd en in de tweede verlenging kopte de na afloop ‘doodzieke’ aanvoerder van dichtbij op de paal. Ayoub el Houari kon het karwei, oog in oog met doelman Danijel Ribaric, ook niet klaren en het ongeloof aan Leidse kant werd nog groter toen De Vries kort voor tijd de lat raakte.

Het seizoen voor UVS zit er dus op, maar de ambitie om volgend seizoen wel met een prijs te staan zeker niet. Roodakkers: ,,We gaan de uitdaging zeker aan, maar we zijn niet de enige ploeg met gerichte versterkingen. En van bepaalde onvolwassenheden zullen we moeten leren, want daarmee hebben we onszelf uitgeschakeld.”

Hellevoetsluis-UVS 1-0 (na verlenging). Scheidsrechter: Van den Helder. Toeschouwers: 300.

UVS: Haak, Verlaan, Menken (96. Walcott), Maaskant, Pison (85. Boogmans), Van der Weijden, Verdoes, Leugering, El Houari, Van Vliet (105. Van Rest), De Vries.