De Leidse vissers Henk van Duuren en Mat van Dam weten er over mee te praten. ,,Vroeger mocht ik als Leidenaar overal in Leiden vissen. Nu heb ik zo’n dikke stapel vergunningen nodig’’, bromt Van Dam. Je ziet door de bomen het bos niet meer, vinden ze.

De eigenaren van een van de Leidse hengelsportzaken beamen het: het is te onduidelijk. Hun grootste kritiek betreft de hengelsportverenigingen. ,,Zij zetten hun vereniging centraal, en niet de vissers’’, vindt Martijn van der Wouden van Hengelsport Leiden, een winkel in de Vlietpoort. ,,Het is een erecode om de belangrijkste wateren in jouw gebied op de landelijke lijst te zetten.’’ Deze lijst heet voluit de Gezamenlijke Lijst van Nederlandse Viswateren en geeft toestemming om te vissen aan houders van welke vispas dan ook. ,,Maar verenigingen houden die wateren steeds meer op hun eigen lijst. Je moet lid worden van hun vereniging om daar te mogen vissen.’’

Ook bij de Leidse Hengelaarsbond ergeren ze zich daar groen en geel aan. De grootste ergernis betreft de Algemeene Zuid Hollandsche Hengelaars Bond, de AZHB. ,,Die heeft het beheer over een aantal wateren in en om Leiden, onder andere de Vliet’’, zegt Han van Bemmelen van de Leidse Hengelaarsbond. ,,De gemeente heeft hen ooit een vergunning gegeven, wanneer is ons niet duidelijk.’’ Tot en met vorig jaar gaf de AZHB Leidse vissers toestemming om te vissen. ,,Maar per 1 januari hebben ze dat water uit onze vergunning getrokken. Voor ons is het een groot probleem. Wij hielden altijd wedstrijden voor jeugd en gehandicapten in de Vliet, vlakbij ons clubgebouw. Dat is heel praktisch: je hebt geen vervoer nodig, hebt toiletten bij de hand. Dat gaat nu niet meer.’’ De club probeert het met hulp van Sportvisserij Nederland terug te draaien, maar tot nu toe zonder succes.

In veel steden is streetfishing populair, een actieve manier van jagen op roofvissen zoals snoeken. Het wordt veel door de jeugd gedaan, maar in Leiden mag het niet, tot ongenoegen van de betrokkenen. Van Bemmelen: ,,In Rotterdam en Den Haag zijn wedstrijden met meetpunten waar ze een foto moeten inleveren. Zo haal je ze achter hun computer vandaan.’’ Ook Robert Hooijmans van Hengelsport Leiden is het daar mee eens. ,,Er komen hier veel vaders met kinderen. Die krijgen een hengel in plaats van een ipad. Dat is hartstikke gaaf. Maak het een beetje makkelijker voor die kinderen om in de buurt te vissen.’’

De gemeente meldt dat vissen op roofvissen in Leiden verboden is uit oogpunt van dierenwelzijn. Kinderen krijgen zo’n grote vis niet netjes van het haakje, is de gedachte. Om die reden legde de Partij voor de Dieren het afgelopen jaar een algeheel Leids visverbod op tafel, maar dat werd niet aangenomen. ,,Je kunt vissen niet verbieden. Je kunt het beter goed onderwijzen’’, vindt Van der Wouden. De Leidse Hengelaarsbond deed dat het afgelopen jaar op diverse basisscholen en probeert de gemeente ervan te overtuigen om vissers in Leiden meer vrijheid te geven.

Wie wil weten waar hij mag vissen, kan het beste kijken op www.visplanner.nl, of op leidsehengelaarsbond.mijnhengelsportvereniging.nl.

’Ik vis met liefde voor de vis’

Tim van den Berg (26) uit Leiden heeft diverse favoriete plekjes in Wassenaar.

,,Vroeger viste ik wel eens met m’n opa, maar sinds een jaartje of twee vis ik echt serieus. Dat is gekomen nadat ik wat stond te gooien met m’n werphengel en het haakje in m’n wang terechtkwam. Dat werkte bij mij niet afschrikwekkend, maar tegenovergesteld: ik vond het tijd om me er echt in te verdiepen.

Ik wilde grote vissen gaan vangen en leerde een jongen kennen die er meer van wist. M’n eerste grote vis ving ik tegen Den Haag aan: een snoek van tachtig centimeter. Opeens kreeg ik een heel harde klap op m’n hengel, m’n hengel trok krom. Toen ging ik het gevecht aan met dat beest. Ik ben tien minuten bezig geweest om hem binnen te krijgen. Daarna was ik verslaafd.

Ik vis op karpers en snoeken, ik vind het allebei te gek. Met snoeken ben je constant aan het lopen, want snoeken zitten vaak op een vaste plek. Voorheen viste ik dagelijks, maar nu ik het drukker heb met werk vis ik een à twee keer in de week. Als het te warm is ga ik niet. Bij temperaturen rond de dertig graden vecht de snoek zich dood, en dat wil ik niet. Ik vis met liefde voor de vis.

Vissen geeft mij een kick, het maakt adrenaline los. Wat er onder water ligt is een mysterie. Het is spannend om de vissen in die verborgen wereld te vinden.’’

’Nooit ruzie met je vrouw’

Henk van Duuren (71) zit langs de Korte Vliet in Leiden. Mat van Dam (62) komt hem even opzoeken.

Van Duuren: ,,Ik was een jaar of 8 toen ik begon met vissen, met m’n vader. Later ging ik uit school ook naar de waterkant. Ik heb een periode gehad van een jaar of vier, vijf dat ik niet viste. Daarna zag ik iemand vissen en dacht: ’dat kan ik ook wel weer eens doen’.

Ik vis zo’n twee keer per week. Langs de Korte Vliet, de Zijl of het Rijn- en Schiekanaal. In de winter in slootjes, dan trekken de vissen daarheen. Ik vis op witvis, niet op karpers. Vissen is voor mij lekker rustig in de natuur. Je bent er even uit. Je zet je zorgen even opzij.’’

Van Dam: ,,Vissen gaat vaker van vader op zoon over. Ik herinner het me nog goed: je bamboe hengeltje met zo’n dobbertje. Dan zat ik niet op te letten en dan riep m’n vader: hij is onder! Dan schreeuwde ik moord en brand. Een van m’n dochters vist ook. Ze gaat wel eens een dagje met me mee.

Ik vis altijd met een werphengel met een molen. Dat is wat actiever, je vangt grotere vissen. Ik ga haast elke dag, met twee kameraden van me. Ik zat vanochtend om half 6 aan de waterkant, bij het Valkenburgse Meer. Het was geen goeie ochtend: ik had er een stuk of 18. Van de week in de Vlietlanden had ik er 68.

Vissen doe ik voor m’n rust. Maar het is ook de spanning die het leuk maakt: de ene keer vang je veel, de andere keer weinig. En je hebt nooit ruzie met je vrouw, haha.’’

’Een mooie herinnering’

Irakli (37) en Simon (11) Demiraku vissen in en om Leiderdorp, en op vakantie.

Irakli: ,,Mijn vader was een fanatiek visser. Als hij ging vissen bleef hij een of twee nachten weg. Ik weet nog dat hij met vrij grote karpers thuis kwam die we opaten. We woonden in Albanië, daar is dat een delicatesse. Ik herinner me dat ik twee keer met hem meeging naar een klein stuwmeer, achter op de motor. Dat is een hartstikke mooie herinnering. Daarom heb ik Simon ook aangemoedigd om met mij mee te gaan.’’

Simon: ,,We visten eerst samen in de sloten rond ons huis op voorntjes, soms op baarzen. Daarna zijn we ook wat verder weg gaan vissen. Als je de vis mee naar huis kunt nemen en opeten, is dat wel leuk. Ik vis altijd met m’n vader, niet alleen. Het is leuk om het samen te beleven. Als je een grote vis binnen moet halen, geeft dat een kick.’’

Irakli: ,,Deze zomer hebben we in Frankrijk op rivierkreeft gevist. Een van de voorwaarden als wij een vakantiebestemming kiezen, is dat er gevist kan worden. Vissen is voor mij een soort loterij. De spanning of het lukt of niet, en de beloning als het lukt.’’

’Vissen om me niet te vervelen’

Sidney Pluim (15) uit Leiden zit graag met zijn hengel langs de Trekvliet, of in de Vlietlanden.

,,Sinds anderhalf jaar vis ik, doordat vrienden het deden. Nu vis ik meerdere keren per week. Ik heb ook een mat, zelf gemaakt van een handdoek, om grote vissen mee aan de kant te krijgen. Anders scheur je z’n lip uit, en dat vind ik zielig.

Ik vis het liefst op wat kleinere vissen. Net heb ik een vis van ongeveer tien centimeter gevangen, ik denk dat het een voorntje was. Ik heb niet echt verstand van de soorten. De grootste vis die ik ooit heb gevangen was veertig, vijftig centimeter lang. Soms vis ik wel eens vanuit m’n bootje met een hengel met draaimolen, dan vang ik grotere vissen.

Meestal vis ik ’s ochtends vroeg. Als ik om kwart over zes wakker word dan kan ik twee dingen doen: of me binnen gaan vervelen, of naar buiten, de natuur in. Vandaag ben ik om 7 uur gaan zitten. M’n pa kwam net langs, op weg naar z’n werk. Je bent gek dat je hier in je eentje zit, zei hij. Maar ik vermaak me wel. Ik heb net een hamburger gehaald bij de McDonalds en ik heb drinken bij me.’’