Op de shirts van vrijwilligers van het muziekfestival Hoekstock siert de tekst ‘Honderd procent rebels’. En zo voelen de vrijwilligers van het Hoekstock festival zich ook een beetje.

Feestganger Etienne Bsibsi (27) schuift een van zijn lange donkere lokken achter zijn oor terwijl hij een flinke teug van zijn biertje neemt. ,,Het zou toch belachelijk zijn als zoiets in het water valt. Ik ben blij dat de organisatie zich heeft verzet.’’ Op zijn gezicht verschijnt een grimas, wanneer hij gitarist en ‘superster in de dop’ Erik van der Steen (15) in het oog krijgt. Met een gitaar op zijn rug en een rode blos op zijn wangen loopt de jonge muzikant naar Bsibsi. ,,Het ging goed heah?’’ Van der Steen heeft net met twee verschillende bands meegespeeld op het drijvende podium. ,,Ik ben echt blij dat ik hier de kans krijg om muziek te maken. Er zijn niet veel plekken waar jongeren lekker kunnen spelen en hun talenten kunnen ontwikkelen. Het gaf echt een kik om daar dan zo te staan en te zien dat mensen de muziek konden waarderen.’’

Grote concertzalen lijken voor Van der Steen nog ver weg. Toch weet hij dat zijn optreden op Hoekstock een eerste stap is om zijn dromen waar te maken. ,,Mijn grote voorbeeld is Slash van Guns and Roses, en ik hoop dus dat ik nu al zoveel mogelijk kan oefenen om later mijn geld te verdienen met muziek.’’

Terwijl Van der Steen aan wal van de Koudekerkse Rijn droomt van een gulden toekomst, vraagt organisator Emiel Bosch (50) zich af of er volgend jaar weer en Hoekstock komt. ,,We zullen het zien. Het hangt van veel dingen af. Maar we strijden er natuurlijk voor dat het weer doorgang kan hebben.’’ Toch voelt Bosch zich vanavond niet strijdbaar. ,,Ik heb absoluut geen stress hoor. Het is na tien jaar een fluitje van een cent. We zijn inmiddels zodanig op elkaar ingespeeld, dat het een kwestie van een paar belletjes is. Met zo’n organisatie weet je waar je wel en niet op kan rekenen. Alleen de aanloop is vervelend geweest. Ik hoop dat er volgend jaar een elfde editie van het dorpsfeest op het Koudekerkse water plaats kan hebben. Hopelijk kan dat met nieuw bloed. Verse aanwas. Voor ons is de tiende editie een kroon op het werk.’’ De strubbelingen met de provincie hebben het muziekfestival wel extra onder de aandacht gebracht. ,,Wellicht voelen veel mensen ook aan dat het weleens de laatste keer kan zijn. Het is vanavond drukker dan andere jaren. Nu zie je ook, dat het gewoon ontzettend zuur voor het dorp is als zoiets niet meer kan.’’

Achter hem probeert barvrouw Rosanne Vergunst een doos van een stellage te trekken. Meteen komen er twee mannelijke vrijwilligers aangerend om de vrouw te helpen. Bosch knikt instemmend. ,,Het loopt allemaal als een geoliede machine. We hebben ook allemaal iets voor elkaar over. Dat is de kracht van tien jaar Hoekstock.’’