Een moeder in een zwart badpak, een dochter in bikini. Ze staan naast me onder één van de vele douches, waarvan er altijd hooguit één de juiste kracht, richting en temperatuur heeft. De moeder is nu de gelukkige. Een roze elastiek houdt haar voorzichtig grijzende haar bij elkaar, de naam ’Shirley’ siert in zwierige letters haar rechterarm. ’Wat zijn die douches toch altijd heet,’ moppert ze vanonder haar krachtige, juist gerichte straal. ’Pokkedingen,’ voegt ze er nog aan toe. De dochter reageert niet. Ze speelt met de vlecht in haar nek.