Onder toeziend oog van zijn ouders, zus en vrienden kroonde Van Straaten zich met zijn team in Eindhoven tot beste van Europa. Een unicum, want nog nooit won een Belgische ploeg het grootste Europese hockeytoernooi voor clubs. ,,We hadden het in de eerste helft moeilijk, maar onze verdediging stond ontzettend goed. Vanaf het moment dat die fans ons begonnen aan te moedigen, hadden we pas door hoeveel het er waren. Het heeft ons zeker geholpen. Ik besef nog steeds niet helemaal wat er is gebeurd. Dat zal nog wel even duren’’, zei de oud-speler van onder meer Alecto en HDM, die na de toernooiwinst een groot feest te wachten stond in het clubhuis van de Ducks.

,,We zijn tot half vier doorgegaan. Een latertje, maar het was echt fantastisch. Er waren bijna 200 mensen op de club, ook van clubs uit de omgeving. Zij leefden met ons mee’’, aldus de international van Frankrijk, die vanwege de nationaliteit van zijn moeder voor dat land uitkomt.

Een dag na het succes stonden alle Belgische kranten vol met de Waterloo Ducks. ,,Het gewonnen WK was natuurlijk al fantastisch voor die Belgen, maar de EHL net zo’’, vertelde Van Straaten, de enige Nederlander die zich Europees kampioen voor clubteams mag noemen. Kampong, Oranje-Rood en Amsterdam slaagden er niet in om in de halve finale te komen, waardoor de aanvaller als enige Nederlander overbleef.

,,En ik ben de eerste Leiderdorpse EHL-winnaar’’, zei Van Straaten met gevoel voor humor. ,,In clubverband is dit het hoogste wat ik tot nu toe heb bereikt. Sommige spelers laten een speciale tatoeage zetten, maar dat doe ik niet. De tattoo zit in m’n hoofd.’’

Goede gesprekken

Een weekend eerder had Waterloo Ducks nog een gevoelige 4-1 nederlaag geleden bij Dragons in de play-offs om de Belgische landstitel. ,,Dat deed ons beseffen dat er iets drastisch moest veranderen. We hebben na vorige week zondag goede gesprekken gehad. Daarna is de tactiek iets gewijzigd door de aanvallers wat meer vrijheid te geven. Als we hadden gewonnen, dan hadden we misschien wel niets veranderd.’’

Mede daardoor verraste de drievoudig landskampioen tijdens het Europese toernooi, waar zijn tweelingbroer Niels niet bij was. De speler van Royal Antwerp kwam wel in de halve finale bij zijn broer kijken, maar moest een dag later verstek laten gaan vanwege een trainingsstage van Frankrijk. ,,Jammer dat hij er niet bij kon zijn, maar in juni hebben we weer een belangrijk toernooi met de nationale ploeg. Dan kunnen we ons plaatsen voor de Olympische Spelen in Tokio.’’

In de Belgische competitie is Niels momenteel volop in degradatiestrijd verwikkeld. Pieter: ,,Nu hopen dat hij erin blijft.’’