Iets is niet altijd wat het lijkt. Neem het dinsdag officieel heropende Ghoybos achter de pannenkoekenboerderij langs de A4. Wie de hoge populieren van verre ziet staan, denkt eerder aan een bomenrij dan aan een bos.
Wie er loopt - en dat doen steeds meer mensen, honden en paarden - is juist enthousiast. Bijvoorbeeld over de zichtlijnen die - hoe dubbel dat misschien ook klinkt - zijn ontstaan door flink wat bomen weg te halen. Of over de nieuwe waterpartijen met oevers waar geen dier zich in hoeft te verslikken.
Of over het flinke stuk dat voor honden is gereserveerd. Zeker, het gras van het trainingsveld waar de hondenscholen Dogstart en Doderer nog deze zomer aan de slag willen, moet nog flink groeien. Maar het van toegangshekken voorziene pad voor honden blijkt een trekker. En op de hindernisbaan legt de Leidse Anita Vermeer, die via Dogstart van het ’nieuwe bos’ hoorde, graag uit waarom: ,,Zo kan je hond even weglopen, bijvoorbeeld om water te drinken, zonder dat hij echt weg kan. Wat voor jou als baasje een geruststellend idee is.’’
Ze hoopt wel dat het verkeer rond de afrit van de A4 een volgende keer minder toetert. Haar Italiaanse truffelhond Gioia schrok nu flink. Maar ja, aan de drukkere randen zitten bewust de drukste dingen.
Wie zich afvraagt wat een uitkijkheuvel-met-speelterrein in het hart van het duizend meter lange en vierhonderd meter brede bos doet, moet er vooral opklimmen. Vanaf de top is namelijk veel meer te zien dan auto’s. Voorbij de koeien en hun eindeloze weilanden zijn zowaar de zeilboten op De Kaag te ontwaren.
Wie goed kijkt, ziet in het gedeelte langs de provinciale weg schimmen. De lasergamers daar veroveren terrein. Eerst zaten ze alleen in een vlakke strook direct langs de weg, met pallets om achter te schuilen en een loopbrug voor het overzicht. Inmiddels hebben ze er een nieuw stuk bij, met extra uitdagingen. Zo zijn hier heuveltjes opgeworpen met aarde die elders over was bij het tot recreatiebos omtoveren van het aloude productiebos.
En het extra groen dat ook hier is gekomen - struiken, jonge boompjes en anderszins - is niet alleen welkom als groen. Het dient ook mooi als natuurlijkere schuilplek tussen de boomstammen, die heel bewust op zichtlijnen zijn geplaatst.
,,Het een helpt hier het ander’’, denkt laserman Nanco Borsboom. Neem het eerste deel van zijn combatzone, dat hij aanlegde in een deel dat niet zou worden ontwikkeld. ,,Neem de vele fietsers die bij de pannenkoekenboerderij stoppen. Al gauw stonden ze te schieten.’’ En wat melden Amerikaanse gasten van de bed & breakfast in het bos? Dat het een ’beautiful park’ is...
