Tegen Donar maakte Zorg en Zekerheid Leiden van een nadeel een voordeel.
ZZ versloeg de rivaal uit Groningen met 81-73 en deed dat ondanks de afwezigheid van een van zijn sleutelspelers, Tayler Persons. De guard was midweeks uitgevallen met een voetblessure die hem naar alle waarschijnlijkheid ook woensdag in de Europe Cup bij Krasnoyarsk aan de kant zal houden.
Niet dat Leiden beter af is zonder Persons, integendeel. De Amerikaan scoort makkelijk en speelt met een nimmer aflatende inzet. Maar in de confrontatie met Donar werd ZZ min of meer gedwongen om andere oplossingen te zoeken, en de bal meer rond te laten gaan. Die trend, zo zei coach Rolf Franke, was toch al ingezet met Persons. ,,We zijn aan het kijken wat er nodig is, en iets meer delen van de bal is een van die dingen. Dat zag je woensdag tegen Bahcesehir ook al. De vraag is hoe lang je dat kunt volhouden. Ik denk dat we het vandaag driekwart wedstrijd goed hebben gedaan.’’
Franke laat zijn ploeg graag ’op creativiteit spelen’, wat betekent dat zijn spelers de vrijheid hebben om één tegen één te gaan. ,,Maar het moet wel vanuit de flow komen’’, zei de coach. Een valkuil van de Leidenaars is dat ze de bal te lang bij zich houden en het spel daardoor heel statisch wordt.
Marijn Ververs nam de basisplaats in van Persons tegen de Groningers, en de Leidenaar groeide uit tot de stille kracht van ZZ. Scorend is hij niet van het niveau Persons, maar hij deed van alles wat om zijn team in de race te houden. Ververs pakte acht rebounds, vier intercepties, deelde vier assists uit en verloor niet een keer de bal. Bovendien gooide hij de wedstrijd op slot met de laatste score, uit een aanvalsrebound.
Man of the match, zeiden sommigen, maar die eer kwam toch toe aan Worthy de Jong, die zich veertig minuten lang een slag in de rondte werkte en op alle mogelijke manieren bijdroeg aan de Leidse zege.
De basis voor die overwinning legde ZZ in de defensie. Vaak heeft Leiden moeite met de aanvalspatronen van Donar, maar deze keer kregen de bezoekers zelden een open schot. ,,Veel dingen klopten bij ons, zowel tactisch als mentaal’’, zei Franke, die in Nuni Omot opnieuw een onvoorspelbare, maar heel nuttige troefkaart had wat het scoren betreft.
De geboren Keniaan is een beetje gek, maar dan op een heel leuke manier. Omot praat tegen alles en iedereen, medespelers, tegenstanders, scheidsrechters, toeschouwers, en dat hij plezier heeft in het spelletje, straalt van hem af. Met zijn onorthodoxe acties bracht hij een aantal van de lange Groningers in foutenlast.
Toen het in het derde kwart even stroef ging, schoot Omot Leiden weer naast Donar, waarna de opnieuw zeer hard werkende Jarvis Williams, voor de tweede keer dit duel, in het eindsignaal van het kwart raak schoot (56-52). Hoewel ZZ maar met zeven man speelde, had het in het vierde kwart nog kracht over voor een slotoffensief, waarbij Braxton Huggins een aantal maal de afmaker was.
Donar kwam nog een maal terug, omdat Carrington Love liet zien waarom hij twee jaar geleden in Leiden de publiekslieveling was. De kwikzilveren guard, die bij velen opnieuw op het verlanglijstje ging, verkleinde met een serie scores het gat in razend tempo. Het laatste woord was echter aan Ververs en dus aan Leiden.
,,We zitten in een rare periode, waarin we vaak geen acht man hadden’’, sprak Franke. ,,Maar onderliggend zit het wel goed.’’
