’Waar heb ik dat aan verdiend’ riep Ruud van Vliet

Monne Reitsma
Leiden

’Waar heb ik dat aan verdiend’, vroeg Ruud van Vliet zich verwonderd af toen hij in 2018 benoemd werd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Zo’n onderscheiding was mooi voor anderen. Dat hij zelf ondertussen een onmisbare schakelbij korfbalclub Sporting Trigon was, kwam niet bij hem op.

Afgelopen vrijdag overleed Ruud van Vliet op 72-jarige leeftijd, precies op dezelfde datum als waarop LKC De Algemene was opgericht door zijn ouders. Bij die korfbalclub maakte Van Vliet twintig jaar, samen met zijn tweelingbroer Wim, deel uit van de hoofdmacht. Nadat de club was opgegaan in Sporting Trigon speelde hij nog twintig jaar op lager niveau waarmee hij vijftig jaar actief korfbal volmaakte.

In 2008 namen de broers afscheid als spelers en werden zij benoemd tot ereleden van de club. Zeven jaar eerder dreigde al een einde aan de loopbaan van Ruud. Na een hartoperatie besloot hij niet te stoppen, maar was hij gebrand op een rentree. Laten zien dat hij er nog was. Het was altijd zijn instelling geweest.

Naast speler was Ruud in de laatste 22 jaar ook actief als (jeugd)scheidsrechter. Als man van de club bekleedde hij tal van functies bij De Algemene als Sporting Trigon. Zo was hij meer dan eens interim-trainer/coach van de selectie maar ook jeugdcoach, TC-lid, redacteur van het clubblad, penningmeester, scheidsrechter. Verder schreef hij vanaf het ontstaan van Sporting Trigon tot de meest recente wedstrijd van ’zijn club’ de wedstrijdverslagen van het eerste team.

Ook was Ruud jarenlang kampleider. Meer dan twintig jaar zorgde hij er voor dat de jeugd een onvergetelijke week had. „Maar je moet ermee stoppen voordat je écht een ouwe lul bent” sprak hij in 2003.

In al die jaren korfbal had hij zijn sport wel zien veranderen. In 2008 liet hij optekenen dat het spel vroeger leuker om te zien was. ’Het was meer gebaseerd op improvisatie en op creativiteit. Het gaat nu veel meer om het tactische gedeelte. Het fysieke is ook belangrijker geworden, terwijl er vroeger weer veel meer snelheid in het spel zat. Het schrappen van het middenvak was de sport wel ten goede gekomen.’

Tot het plotseling stilvallen van de competitie was Ruud wekelijks met zijn vrouw Truus langs de lijn te vinden. Dat was lang om zijn korfballende zoons Maarten en Gerben te zien spelen. Maar de afgelopen jaren was hij er vooral als trotse opa van de korfballende kleinkinderen. Dat had hij lang willen volhouden maar een infarct zette zijn korfbalhart stil. De crematieplechtigheid heeft vrijdagochtend in besloten kring plaats.

Meer nieuws uit Sport Regionaal

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.