Henny Wiggers werd op 8 oktober 1944 geboren in de Kooi, in de Sumatrastraat om precies te zijn. Hij kwam uit een gezin met vijf broertjes en zusjes. Zijn vader werkte bij de sportstichting en onderhield de velden en het zwembad voor de gemeente. Zijn moeder kluste bij in de IVO- en NOVA-passage in de Haarlemmerstraat en op het Noordeinde. Geld was er niet in overvloed, geluk wel. ,,Het was thuis geen vetpot’’, zei Wiggers in 1996 in een interview met het Leidsch Dagblad. ,,Maar dat was het vlak na de oorlog haast nergens. Je lol moest je vooral op straat vinden.’’

Op school was hij geen hoogvlieger. Toen hij na vijf jaar ulo in de Pieterskerkstraat nog steeds in de derde zat, haalde zijn moeder hem eraf. Geen probleem, want Wiggers wist al wat geld verdienen was. In datzelfde interview: ,,Als jongetje van een jaar of tien ging je oud ijzer zoeken bij de HCW of bij de machinefabriek van Den Holder. Verdiende je een paar centen mee. Of bij de groenteveiling wachten tot de portier weg was. Zaten er een paar plekjes op de sinaasappels, hadden ze een hele partij doorgedraaid. Stond je je thuis de hele dag het lazerus te persen. Dat was veel leuker dan school.’’

Zijn leven nam een wending na een annonce in het Leidsch Dagbald, waarin de Broekenspecialist op de Haarlemmerstraat een assitent-verkoper zocht. Zanger Leidse Kees werkte er ook. Daar leerde hij de term ’pleiter’. ,,Die mocht je niet maken. Betekent zoveel dat er niemand de zaak uit ging of je moest ze wat verkocht hebben.’’

Na vijf jaar Broekenspecialist begon hij in 1977 voor zichzelf in de Janvossensteeg. Henny’s Rits werd een dusdanig begrip dat mensen dachten dat Wiggers daadwerkelijk zo heette. Hij breidde het uit tot een imperium. Inmiddels zijn er elf zaken in de regio, sinds 2002 geleid door zijn zoon Jeroen. ,,Tuurlijk ben ik trots op wat ik heb bereikt. Zonder diploma's, helemaal zelf gedaan. Maar nog mooier vind ik het dat mijn zoon Jeroen nu in de zaak zit.’’

Wiggers vergeleek zijn handelsgeest met een wielerwedstrijd. ,,Soms lig je op kop, soms moet je gas terugnemen. Ik probeer altijd vooraan te rijden, maar ik heb ook wel eens verkeerd geschakeld.’’

Wiggers, die ook in het vastgoed zat, stond aan de basis van de huidige Business Club Leiden en was bij tal van sportverenigingen en -evenementen sponsor. ,,Een heel bijzondere koopman’’, aldus een van zijn beste vrienden Chris Verplancke. ,,Iemand met een goede neus voor handel, die zijn zaak vanaf scratch heeft opgebouwd. Een klasse apart, niveau Champions League. Ik heb diep respect voor zijn koopmansgeest. Voor ondernemers zoals ik is hij een soort mentor geweest. Hij heeft een hoop levens beïnvloed en had daar best een keer een koninklijke onderscheiding voor mogen hebben gekregen. Henny was uitstekend geïnformeerd ook. Hij spelde de krant en wist over alles mee te praten. Hij kende niet alleen iedereen persoonlijk, maar wist ook hoe alle familieverbanden lagen. Dat gaf hem een hoge gunfactor, terwijl hij zelf een gulle man was. Iedereen kon van hem drinken.’’

Tegelijkertijd was hij iemand waar je geen ’nee’ tegen zei. ,,Hij was redelijk dominant. Als hij zei: ’We gaan daarheen’, dan ging je mee.’’

Als organisator van het jarenlange populaire evenement Propop, waarvan de opbrengst naar het goede doel ging, was het dan ook eenvoudig sponsors vinden. Verplancke, lachend: ’Jij doet mee, jij doet mee’, zei hij en dan had je een stapel kaarten gekocht en een rekening thuis. Niemand durfde nee te zeggen. Dat was ook zijn charme.’’

Hoewel Wiggers al geruime tijd aan kanker leed en diverse malen was geopereerd, komt zijn overlijden toch als een schok. Verplancke: ,,Hij was geen opgever, heeft alle stormen doorstaan. Voor je het wist stond hij weer naast je een biertje te drinken en moppen te tappen. Pas van de laatste kuren werd hij kaal.’’

Wiggers laat, naast zijn vriendin, een zoon en een dochter achter.

Gertjan van Geen