Ze liet zich opsluiten in de bibliotheek en de schouwburg. Ze mochten voordragen bij de dodenherdenking en het oefenen voor de koraalzang. Als stadsdichter heeft Marianne van Velzen Leiden van een andere kant leren kennen.

,,Ik stapte er begin 2018 tamelijk onbevangen in’’, vertelt ze op het podium van de Leidse Schouwburg. ,,Een vriendin wees mij op de oproep in de krant voor een nieuwe stadsdichter. Vlak voor sluitingstijd stuurde ik drie gedichten in, waarvan er één over Leiden ging. Het was een vrij impulsieve actie. Tot op dat moment liet ik mijn gedichten zelden aan anderen lezen.’’

Podiumvrees

Wel had Van Velzen eerder een bundel met fabels voor volwassenen uitgebracht. ,,Bij gedichten vind ik al snel dat ze beter kunnen, dus die hield ik meestal voor mezelf.’’ Ze werd met drie andere dichters geselecteerd voor de verkiezing. Dat betekende ook een aantal keren gedichten voordragen voor publiek. ,,Ik sta als trainer en coach vaker voor groepen. Van podiumvrees had ik geen last.’’

(Tekst gaat door onder de foto)

Ze kwam als winnaar uit de bus, omdat de jury vond dat zij een heel ander geluid liet horen dan Wouter Ydema, de vorige stadsdichter. ,,Ik heb dagen met een grote glimlach rondgelopen’’, herinnert ze zich. Haar was vooraf verteld dat ze maximaal tien gedichten per jaar hoefde te schrijven. Het werden er veel meer. Ze schat dat ze er al gauw veertig per jaar schreef. ,,Bijna elke week kwam er wel een aanvraag binnen en daar zaten soms heel bijzondere bij.’’

Zo herinnert ze zich het gedicht dat ze mocht maken en voordragen bij de onthulling van het monument voor lichaamsdonoren in het LUMC. ,,Mijn kinderen vonden de opdracht het leukst om een gedicht te maken bij de opening van een patatzaak aan de Aalmarkt. Eerst dacht ik: wat kan ik met zo’n onderwerp? Uiteindelijk werd het een grappig gedicht over een aardappel.’’

Koraalzang

Zelf vond ze haar optreden in de Hooglandse Kerk het meest bijzonder. Van Velzen: ,,Het was bij het oefenen voor de koraalzang, een week voor 3 oktober. Er zat 1500 man in de kerk, voor een groot deel uitgedost in rood en wit. Ik voelde meteen al de goede sfeer; iedereen had er zin in. Je weet dan ook dat een mooi gedicht over Leiden in vruchtbare aarde valt.’’

(Tekst gaat door onder de foto)

In de zomer trok ze enkele weken op met toenmalig stadsfotograaf Eelkje Colmjon. ,,Ze fotografeerde mij voor haar serie in het Leidsch Dagblad. Al pratende ontstond het idee om een coproductie te maken van een gedicht en een foto. Uiteindelijk hebben we er acht in de krant gepubliceerd. Een aantal daarvan hebben ook de bundel gehaald.’’

De dichtbundel is er al voordat haar stadsdichterschap afloopt. ,,In januari zitten mijn drie jaar erop en zou er een nieuwe stadsdichter worden gekozen. Dat is nu in verband met corona een half jaar uitgesteld. Ik blijf dus in functie tot en met juni. Maar alle voorbereidingen voor de bundel waren al getroffen. Die komt dus gewoon uit.’’

De boekpresentatie is zaterdagavond noodgedwongen online. Marianne van Velzen wordt geïnterviewd op het podium van de Leidse Schouwburg en leest voor uit eigen werk. Ook klinkt er muziek van flamencogitarist Ruud Post.