De ’menselijke maat’ blijft uitgangspunt bij de handhaving, bevestigt het college na de uitspraak vorige week van de Raad van State dat de gemeente inderdaad in haar recht staat om te gaan handhaven bij de bewoners die daar na oktober 2003 permanent zijn komen wonen. Veertien bewoners stapten naar de hoogste bestuursrechter in een laatste poging om een gedwongen vertrek te voorkomen.

Dwangsom

De gemeente begint met de bewoners die er het kortste wonen. Alle betrokken bewoners zijn al eerder uitgenodigd voor een gesprek waarin ze ook hun persoonlijke omstandigheden nog een keer konden uitleggen. De gemeente gaat ze na de uitspraak van de Raad van State nogmaals voor een gesprek uitnodigen waarin ze nogmaals hun verhaal kunnen doen. Bewoners die niet in aanmerking komen voor een uitzonderingsbehandeling krijgen vervolgens een half jaar de tijd voordat de gemeente een zogeheten last onder dwangsom oplegt. Vervolgens krijgen ze nog een keer een half jaar de tijd om te vertrekken voordat de gemeente die dwangsom van 30.000 euro ook daadwerkelijk gaat innen.

De zaak sleept zich al jaren voort. Uiteindelijk besloot de gemeenteraad in 2018 definitief om te gaan handhaven. De daardoor getroffen bewoners stapten naar de rechter. De Raad van State zou hun zaak eigenlijk al een jaar geleden behandelen, maar die kwam daar pas een jaar later aan toe. Met de handhaving is naar verwachting nog een jaar of drie gemoeid, zodat de laatste permanente bewoners eind 2024 niet meer het hele jaar in hun woning mogen verblijven.

Uitzondering

Een belangrijke reden voor de gemeente voor de handhaving op de Watertuin, na een jarenlang gedoogbeleid, is dat ook op andere parken wordt toegezien op niet toegestane permanente bewoning en dat voor de Watertuin dus geen uitzondering gemaakt kan worden.