,,Sinds een maand leef ik weer uit mijn koffer. Dat reizen was al weer even geleden. Na het Europees kampioenschap in Boedapest was ik een dag thuis om meteen door te vliegen naar Monaco. Vandaag en morgen zwem ik in Barcelona. Toch blijf ik heel voorzichtig als het gaat over het naleven van de coronaregels. De risico’s ga ik zoveel mogelijk uit de weg. Zeker hier in Barcelona waar het er sterk op lijkt dat het dagelijks leven weer normaal is.

Het meest prettige van deze periode is dat ik weer mee kan doen aan echte zwemwedstrijden. Eindelijk weer de competitie aan gaan met je naaste concurrenten. Dat is heel anders racen als je het vergelijkt met zo’n onderlinge wedstrijd waar je soms alleen in het water ligt. Op het EK haalden Adam Peaty en ik op de 100 schoolslag het beste in elkaar naar boven. In vergelijking met het vorige EK in 2018 in Glasgow was ik anderhalve seconde sneller. Niemand is Peaty zo dicht genaderd in een wedstrijd in de afgelopen jaren als ik. Hij gaf voor de NOS-microfoon toe dat het in Tokio een interessante race gaat worden.

Eigenlijk geldt dat ook op de 200 schoolslag met Anton Chupkov. Voor het eerst in twee jaar zwommen we weer tegen elkaar. En dan is het super als dat in een wedstrijd gebeurt waarin alle toeters en bellen aanwezig zijn.

Helaas nog geen publiek, maar het was echt super om concurrentie te ondervinden van tegenstanders waar je niet zomaar van wint. Het beest komt in je los. Dan gaat de ’killmodus’ aan. Kijk maar naar de laatste baan op die 200 meter. Ik stoomde op van de vijfde naar de tweede plaats.

Bij zwemmen is eigenlijk het streven naar perfectie wat je dagelijks doet. Er kan altijd iets beter. Dat had ik zelfs toen ik onder de 58 seconden zwom als tweede mens in de wereld. Maar het idee dat je wellicht die perfecte race op een groot toernooi als een EK, WK of Olympische Spelen zwemt, maakt het alles waard om iedere dag, iedere keer met volledige toewijding ervoor te gaan. Iedere dag weer. Nog even en we mogen in Tokio.”