,,Een van de laatste voorbereidingen voor de Spelen was een test in de windtunnel bij de Technische Universiteit in Eindhoven. Het afgelopen jaar is er hard getraind, maar het materiaal waar je op rijdt kan ook een groot verschil maken. Met zo’n dagdeel onderzoeken hoe de luchtstromingen zijn, zet je de puntjes op de i. Meten is weten, dus je leert ontzettend veel van alle data die het oplevert. Het kan je net even dat beetje extra zekerheid geven dat het verschil maakt op het moment dat het moet.

Het is niet alleen zoeken naar de ideale houding op mijn nieuwe fiets. Dan moet je bijvoorbeeld denken aan hoe vlak je je onderarmen kunt houden of dat je je ellebogen zoveel mogelijk naar binnen moet houden. Natuurlijk is dat bij iedereen anders. Als je te geforceerd zit, kan het ook een beperking zijn. De aerodynamica is de eerste stap, maar je moet er ook nog goed mee kunnen rijden. We hebben ook nog wat nieuw materiaal getest, waarbij we af en toe mooie verschillen zagen. En veel kleine voordeeltjes samen kunnen een groot verschil maken.

Ik ga de komende weken nog meer testen. Ik ga namelijk de Olympische Spelen in z’n geheel simuleren. Alles op dezelfde momenten op de dag. Dus exact op de tijd waarop in Tokio in actie kom. Stel dat ik op de sprint en keirin doordring tot de finales, ben ik vijf dagen achter elkaar aan het rijden. Zo weet ik in ieder geval wat me te wachten staat en weet ik ook hoe ik bepaalde dingen het beste kan voorbereiden. Hoe bijvoorbeeld mijn lichaam reageert op alle inspanningen.

Na de simulatie trainen we nog twee weken in Nederland. Daarna vertrekken we voor het laatste voorbereidingskamp naar het Zwitsers Grenchen. Een mooie wielerbaan waar we wel vaker zijn geweest. Dat geldt ook voor de piste in Izu in Japan. Zo’n 150 kilometer bij Tokio vandaan. Ook dat is bekend terrein na drie jaar meerijden in de keirincompetitie daar. Ik weet waar we slapen, eten en kennen heel veel andere plekjes in de buurt. Daar is gelukkig geen test meer voor nodig.”