„Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Tanja is geen dag uit mijn gedachten”, vertelt Corrie Groen. Voor de zoveelste keer, inderdaad, en daarom des te schrijnender. „Ze kan toch niet zomaar verdwenen zijn. Gewoon een leuk meisje, een studente. Ze vertrok op haar fiets en kwam nooit meer thuis. En dat in deze tijd. Dan kan toch niet, dat mág niet.”