Na de dood van mijn vriend Katto besloot ik geen nieuwe poes meer in huis te nemen. Niemand kon hem vervangen. Ik wil niet zeggen dat ik hem altijd begreep. Zo walgde ik van zijn gewoonte om op kikkers te jagen in de tuin, die hij smakelijk opat, de kennelijk oneetbare achterpoten achterlatend voor mijn stoffer en blik. Maar ach, ik heb ook mensenvrienden met voor mij onbegrijpelijke gewoonten.