Een sluiting van zeven uur, waar even sprake van leek, dat zou echt een dingetje zijn geweest. Maar acht uur? „Als we gewoon wat gaan eten zonder uitgebreid te borrelen, is dat de tijd dat we anders ook weer buiten staan”, heet het onder meer.

Ook wordt aangehaald dat de sfeer in restaurant of bar ’prima was’. Opgejaagd leek niemand zich te hebben gevoeld, ook niet door een stapvoets rijdende motoragent. „Je moet het ook een beetje plannen”, stellen Pascal en Marije, die een weekeindje Sleutelstad doen. Hadden ze eerst om zeven uur gereserveerd bij De Waag, direct na de persconferentie van vrijdag lieten ze daar vijf uur van maken.

Terwijl ze aanschoven voor een eerste drankje, merkten ze dat er al flink wat ’jonge gasten aan het bier zaten’. Rond half acht waren de twee zo’n beetje klaar met het aansluitende eten en kregen ze de rekening, zonder dat ze ze daar om hoefden te vragen. De dertigers vonden dat eigenlijk wel prima. „Als je eenmaal kinderen hebt, zoals wij, ga je niet meer zo meer lang door. Voor jongere mensen is het wel vervelend.”

Onzin

Neem Pim. Hoe gezellig hij ook met vriendin Natascha in Delphi heeft gegeten, vraag hem wat hij van de nieuwe sluitingstijden vindt en hij ontploft bijna. „Het is de grootse onzin die er bestaat dat de horeca, waar volgens mij 2,9 procent van besmettingen plaatsvindt, weer wordt gepakt en mensen dan maar samen thuis gaan drinken. Zónder de controle die je hier wel hebt.” „Echt onzin”, vindt ook Natascha.

„Jongeren moeten nog herinneringen maken. Wij hebben die al gemaakt”, melden enkele heren die bij wijze van ’mannenmiddag’ eerst wat dronken en afsluitend wat aten. Normaliter deden ze dat in een restaurant, nu in een snackbar: ,,En dat scheelde wel zo’n veertig euro de man.’’

Oskar van den Berg (50), in de stad om weer eens goed bij te praten met zussen Sonja en Ester, weet één ding zeker: „Vijftien jaar geleden had ik dit niet gepikt.” „Acht uur is wel echt vroeg”, valt Sonja hem bij. „Maar ja, nu zoek je alternatieven”, merkt hij. ,,Bedenk je dat de Formule 1 bijna begint.” Toch blijft er iets knagen: want na een goede maaltijd met kaas en aansluitend prima koffie mét, waren ze nog helemaal niet uitgepraat.

„Kunnen we niet wat langer blijven zitten?”, leek dé vraag op het terras van Einstein waar het minder druk was dan op vrijdag, toen middernacht nog de deadline was en gasten er uit wilden halen wat er in zit. Maar serveersters als Charlotte boden geen enkel zicht op de extra tijd die elders in den lande wel geboden leek te gaan worden. Integendeel: acht uur bleek echt acht uur.

Trots

Hoezeer sommige horecagasten ook betwijfelen of de nieuwe regels het verschil gaan maken, een protest hoeft daar niet schuil achter te gaan. ,,Laten we het, met die oplopende besmettingen, alsjeblieft proberen’’, klinkt juist. Of ,,En laten we er vooral horeca niet op aanspreken. Die wil dit ook niet.’’

Wethouder Yvonne van Delft, die met gezelschap de kroeg uit komt, wil graag kwijt dat ze trots is op haar ondernemers omdat die zich zo keurig aan de regels houden. Zelf gaat ze op huis aan om te eten. Daar is het tijd voor geworden.

Of voor een bioscoopje, melden weer andere gasten. En zo is het centrum van Leiden toch niet helemaal uitgestorven om kwart voor negen.