Wanneer hij met iemand zaken deed en het liep een beetje stroef, omdat zijn zakenpartner misschien een beetje vervelend was of hem niet tegemoet wilde komen, dan kon Bas van der Plas ineens uitroepen: ,,En nou moet je hiermee ophouden, anders vertel ik het je moeder.” Zo’n verrassende nieuwe invalshoek zorgde niet zelden meteen voor een betere sfeer. Dat was nou typisch Van der Plas. Met humor wist hij ruimte te creëren. ’Als je niet meer kunt lachen gaat er iets fout’, leek een van zijn principes.

Hoe dan ook, de altijd positief ingestelde Bas van der Plas was een aangenaam mens. Hulpvaardig, zorgzaam, onbaatzuchtig. Tegelijk een doorzetter op een plezierige manier, voor niets en niemand bang. Heel gemakkelijk begon hij met iedereen een gesprek. De keerzijde daarvan was weleens dat hij in zijn aimabele contact met de ander de tijd vergat.

Koopvaardij

Van der Plas werd als vierde van vijf kinderen geboren aan de Jan van Houtkade. Na de Mulo ging hij naar de Ambachtsschool om vervolgens in Scheveningen een machinistenopleiding te volgen, want zijn ideaal was een baan bij de koopvaardij. Maar het was oorlog – waarin hij spannend verzetswerk deed waarover hij nooit wilde praten – en na de bevrijding volgde zijn dienstplicht bij de marine. Hij rekende erop dat het een mooi opstapje naar de grote vaart zou kunnen worden.

Het was echter een behoorlijke teleurstelling voor hem dat hij tot september 1949 uitgezonden was naar voormalig Nederlands-Indië. Hij was daar overigens niet betrokken bij de militaire acties, maar had er een technische functie. Na deze jaren zat Van der Plas tot aan zijn pensioen in de koeltechniek. Hij had er plezier in en ging er voor 100 procent voor. Onlangs nog vertelden collega’s dat het fijn was om met hem te werken.

Klussen

Met Corry Korenhoff, met wie hij zesenzestig jaar getrouwd was, kreeg hij vier kinderen en negen kleinkinderen. Het zal niemand verbazen dat Van der Plas met zijn relativeringsvermogen en grote innerlijke ruimte ook zijn kinderen die ruimte gaf. Maar als ze hem nodig hadden was hij er. Wat heeft hij een klussen voor hen gedaan. Tegelijk was hij een zeer betrokken opa, die altijd voor zijn kleinkinderen klaar stond.

Ook buiten de familiekring gaf hij zijn visitekaartje af. Jaren was hij vrijwilliger in de kerk in het jeugdwerk, als ouderling en als voorzitter van de kerkenraad. Tot op hoge leeftijd bleef Van der Plas actief. In 2016 echter sloop langzaam de dementie binnen. Hij kon nog lang thuis blijven, maar ten slotte moest hij in juni 2021 toch naar verpleeghuis Overrhijn.

Het laat zich raden: binnen de kortste keren was Van der Plas ook daar geliefd. In de afscheidsdienst klonk heel toepasselijk het ’Als de liefde niet bestond…’ van Toon Hermans. Wat heeft de altijd positieve doorzetter Bas van der Plas veel mensen laten voelen dat de liefde juist wel bestaat. Een prachtig mens.