’In welk land zijn we nu, papa?’ Voor de derde keer in tien minuten antwoord ik dat we in Frankrijk rijden. Ik voeg er voor de zekerheid aan toe dat we al de hele ochtend in Frankrijk rijden en dat we ook nog wel de hele middag in Frankrijk zullen rijden. Even is het stil achterin. Heel even.

’Papa? Zijn we er al bijna?’