Ooit was Leiden een echte industriestad. De textielfabrieken zijn welbekend, maar de stad had ook een florerende staalfabriek (Grofsmederij), een chemische- en parfumindustrie (Koninklijke Sanders) en een grafische industrie (Sijthoff, Rotogravure). In het laatste kwart van de vorige eeuw verloor Leiden zijn industriële basis - economisch gezien ging de stad door een diep dal. Alleen verzorgende bedrijvigheid bleef over.

Maar als industriestad was Leiden niet afgeschreven. Bioscience, geïnitieerd vanuit de Universiteit en Hogeschool Leiden en het LUMC, zette eind jaren ’80 de eerste babystapjes en is inmiddels uitgegroeid tot een volwassen industrie. Met bijna 21.000 werknemers (14.500 fte) en een totaalomzet van zo’n 2,5 miljard euro per jaar, is het uitgegroeid tot het vijfde bedrijvencentrum van dit type in Europa.

Standbeeld

Het is, zegt de Leidse journalist Martijn de Meulder (47), ’bijzonder dat dit is gebeurd’. Hij vindt het dan ook verbazend dat de bedenker van het bedrijventerrein, de visionaire hoogleraar Biochemie Rob Schilperoort (1938-2012), nog geen standbeeld heeft in het wél naar hem benoemde plantsoentje in het park. Het einde van de groei is nog lang niet in zicht. ,,Je ziet dat het park begint te trekken. Janssen, Bristol Myers Squibb en Halix zijn geen superwankele onderzoeksbedrijfjes, maar stabiele, waardevolle ondernemingen. Elke stad mag zich in de handen knijpen met wat je hier vindt.’’

De Meulder is een zelfstandig gevestigde journalist, met een financieel-economische en technologie specialisatie. In 1998 studeerde hij af aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Hij raakte vroeg geïnteresseerd in de vraag hoe hij journalistiek kon combineren met de data die in de digitale wereld vrijuit stromen. Het overgrote deel van zijn inkomen verdient hij met eigengemaakte weer- en verkeersapps, die gebruikmaken van openbare data, zoals Het Weer in Nederland, Het Getij, Zeeweer, Het Verkeer en een Stroomatlas voor de Noordzee.

Oerliefde

Het programmeerwerk voor die apps dreef De Meulder weg van de journalistiek. Hij dreigde een ict’er te worden. Hij maakte een periode van persoonlijke twijfel door, die eindigde met een terugkeer naar zijn oerliefde. ,,Regioverslaggeving, feesten en partijen, ik vind het bijzonder fijn om te doen, als ik maar vrij kan zijn om te schrijven naar eigen inzicht en geen druk hoef te ervaren van opdrachtgevers die geen gevoel hebben voor journalistiek.’’ Met steun van het Leids Mediafonds kon hij een portrettenserie maken over biosciencebedrijven, die hij op maandag en woensdag in het Leidsch Dagblad publiceert. De Meulder verwacht op ’ergens tussen de veertig en vijftig’ van deze portretten uit te komen.

Nu is er ook de Leidse Biotechindex, een gewogen aandelenmandje van twaalf Leidse beursgenoteerde bedrijven, merendeels in de biotechnologie. De index geeft de actuele stand van zaken weer en vormt zo een maat voor de stand van zaken in de Leidse economie. De index wil daarmee hetzelfde doen voor Leiden als wat de AEX doet voor Nederland, en de S&P 500 voor de Verenigde Staten.