Johan van der Peijl, die de panden in 2014 kocht van de erfgenamen, wilde ze opknappen. Die renovatie hoopte hij te bekostigen door de verkoop van de vier panden die hij er bij mocht bouwen. Althans, dat begreep hij van B en W. De gemeenteraad, die over bestemmingsplannen gaat, wilde echter maar twee extra woningen toestaan.

Het leidde tot jarenlang getrouwtrek: terwijl de eigenaar een vergunning had voor de bouw van de twee woningen, gebeurde er niets en verpauperden de oude panden meer en meer. Eerst probeerde de gemeente via juridische weg de renovatie af te dwingen of in ieder geval het verval te stoppen, later juist om sloop te eisen. De panden waren inmiddels gevaarlijk geworden, heette het.

Die sloop kwam er uiteindelijk, net als een nieuwe eigenaar van het perceel. En om te peilen wat B en W ervan vinden heeft deze projectontwikkelaar grofweg zijn plannen ontvouwd.

Luchtiger

Op zich vinden B en W elf woningen een beetje veel. Of, zoals ze dat in een brief aan de raad noemen, ’een luchtigere opzet met minder woningen zou beter passen’. Die lijn werd immers ook gevolgd bij eerder ingediende plannen, halen ze aan. Maar, zo stellen ze daartegenover, ’vanwege de nadruk die de provincie momenteel legt op het inbreiden (in het dorp bijbouwen) binnen bestaand stads- en dorpsgebied zouden zo wel meer woningen mogelijk kunnen zijn’. ’In principe’ willen ze dus meewerken aan de plannen, zeker wanneer de ontwikkelaar goed luistert naar eventuele opmerkingen uit de buurt.

Ook moet de commissie ruimtelijke kwaliteit het uiteindelijke ontwerp nog bekijken. Het perceel ligt namelijk in een ’karakteristiek gebied’, de nieuwe term voor ’beschermd dorpsgezicht’.

Idee is dat aan de kant van de Kerkstraat ’historiserend wordt gebouwd’. ’Vertrekpunt’ daarbij zijn de compositie en het kleur-/materiaalgebruik van de oorspronkelijke, uit 1910 daterende woning op het perceel. Volgens de brief aan de raad ’versterkt dergelijke nieuwbouw de karakteristieke eigenschappen van de bestaande lintbebouwing en de bijbehorende identiteit’.

Op het achtererf richting Alkemadelaan zou aan alle kanten worden verwezen naar het agrarische verleden. Net als op een boerenerf hebben de gebouwen veel verschillende volumes en hun vormen zijn bekend uit de agrarische wereld. Voorbeeld daarvan is bebouwing van één laag plus een grote kap.